ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι κοπέλα άνεργη στα 29. Δεν έχω σπουδάσει σε κάποιο ΤΕΙ ή Πανεπιστήμιο. Έχω τελειώσει ένα τεχνικό λύκειο και ένα δημόσιο ΙΕΚ πάνω στην πληροφορική. Έχω εργαστεί πάνω στον τομέα μου ως τεχνικός υπολογιστών και δικτύων αλλά και ως web designer. Παράλληλα όμως τον ελεύθερο χρόνο μου ασχολούμαι πολλές ώρες πάνω στον υπολογιστή μου με διάφορες τεχνολογίες ενώ έχω κάνει και μαθήματα ethical hacking. Απλά εδώ θα ήθελα να σημειώσω πως δεν είμαι hacker και ότι ήθελα απλά να μάθω πως δουλεύουν όλοι αυτοί, πως λειτουργούν και πως σκέφτονται. Ναι φυσικά έμαθα τι τεχνικές χρησιμοποιούν αλλά μέχρι εκεί. Οι δουλειές που έχω κάνει δυστυχώς ή ευτυχώς ήταν από προγράμματα ανεργίας. Δυστυχώς επειδή δεν μπόρεσα να βρω κάποια δουλειά σταθερή ή και μόνιμη, ευτυχώς όμως επειδή τα προγράμματα αυτά μου έδωσαν την ευκαιρία να εκπαιδευτώ και να εργαστώ πάνω στο αντικείμενο μου. Εδώ θα ήθελα να σημειώσω πως μόνη μου κυνήγησα αυτές τις δουλειές και έτρεχα από επιχείρηση σε επιχείρηση, δεν καταδέχτηκα να μου βρουν οι άλλοι κάποια δουλειά για να τα "ξύνω" ή να ασχοληθώ με κάτι που δεν μου αρέσει. Στο μεταξύ όμως, έστελνα βιογραφικά στα οποία έγραφα πάνω ότι είναι από προγράμματα ανεργίας. Με καλούσαν συνέχεια σε συνεντεύξεις σε μεγάλες εταιρίες και μικρές επιχειρήσεις. Μάλιστα ο ένας μου είπε ότι του άρεσε που είχα γράψει ότι εργαζόμουν πάνω σε προγράμματα ανεργίας διότι φανερώνει πως δεν έχω κόμπλεξ. Να μην τα πολυλογώ, σταμάτησα να στέλνω βιογραφικά γιατί σχεδίαζα να φύγω στο εξωτερικό. Δυστυχώς τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περίμενα και έχω αναγκαστεί να μείνω ακόμη Ελλάδα και από ότι βλέπω θα πρέπει να ξεκινήσω πάλι τη διαδικασία έρευνας. Κάποια στιγμή μία φίλη μου, μου πρότεινε να στείλω το βιογραφικό μου σε έναν ξάδερφό της στις Η.Π.Α ο οποίος έχει ιδρύσει μία εταιρία πληροφορικής εκεί, την οποία την έχει επεκτείνει και σε διάφορες άλλες χώρες ανάμεσα τους και η Ελλάδα, σε όλες τις ηπείρους. Από περιέργεια δέχτηκα την πρόταση της. Η φίλη μου, μου είπε πως ο ξάδερφος της είναι πάρα πολύ αυστηρός με την δουλειά του και ότι θα πρέπει να είμαι και εγώ πάρα πολύ προσεκτική, στο βιογραφικό μου, την συμπεριφορά μου κτλ. Η φίλη μου, μίλησε με τον ξάδερφο της και της είπε να το στείλω το HR της εταιρίας αλλά του είπε να το στείλω στον ίδιο προσωπικά επειδή το βιογραφικό μου θα χαθεί μέσα στα υπόλοιπα, και δέχτηκε. Μου έδωσε το email της δουλειάς του και του έστειλα το βιογραφικό μου. Πιθανόν το διάβασε και μου έγραψε πως θα επικοινωνήσει μαζί μου ο υπεύθυνος που βρίσκεται στα γραφεία της Αθήνας. Και έτσι κλείσαμε την πρώτη συνέντευξη. Το είπα στην φίλη μου η οποία χάρηκε πάρα πολύ, διότι για να έκλεισα ραντεβού σημαίνει πως διάβασε το βιογραφικό μου και έκρινε πως έχω τα προσόντα. Για να είμαι ειλικρινής ένιωσα κάπως άβολα όταν ο υπεύθυνος μου είπε ότι μίλησα με κάποιον που γνωρίζει τον ιδρυτή της εταιρίας. Φυσικά δεν το αρνήθηκα όπως επίσης δεν επεκτάθηκα στο ότι ο άνθρωπος αυτός είναι η ξαδέρφη του ή ότι καταγόμαστε από το ίδιο χωριό με τον ιδρυτή και γνωρίζω την μητέρα του. Ήμουν πολύ διακριτική και δεν ήθελα να εκθέσω κανέναν. Ωστόσο τον ίδιο προσωπικά δεν τον έχω δει ποτέ, ούτε τον γνωρίζω. Είπα επίσης πως δεν έχω πτυχία, και μου είπε ότι αυτό δεν είναι καθόλου πρόβλημα. Παρόλα αυτά ο υπεύθυνος ήταν πολύ καλός. Την επόμενη εβδομάδα κανονίσαμε για μία δεύτερη συνέντευξη, το οποίο το θεωρώ θετικό. Εγώ όμως τώρα αισθάνομαι γεμάτη αμφιβολίες. Δεν ξέρω αν γίνεται εξαιτίας του μέσου ή επειδή όντως κατέχω τα κριτήρια. Ρώτησα την φίλη μου αν παίζει να το έκανε για χάρη της, και μου λέει όχι δεν νομίζω, λες; (ακόμη και αυτή αμφέβαλλε κάποια στιγμή), είναι πολύ αυστηρός μου είπε και δεν αφήνει τίποτα να μπει στον δρόμο του όταν αφορά τα επαγγελματικά του. Φυσικά τίποτα δεν σίγουρο και δεν έχω ιδέα αν τελικά θα με προσλάβουν ή όχι. Δεν αισθάνομαι ότι τους γνωρίζω ούτε το παίζω κάποια, είμαι τυπική και επαγγελματίας μπροστά τους και σε περίπτωση που πάνε όλα καλά θα κρατήσω ταπεινή στάση ως υπάλληλος. Η θέση εργασίας δεν είναι υψηλή ούτε ο μισθός (έτσι έχω καταλάβει δηλαδή). Απλά πριν που το συζητούσα λέω πως αν με προσλάβουν θα αισθάνομαι πολύ άβολα και θα είμαι δακτυλοδεικτούμενη (αυτή μπήκε με μέσον, δεν έχει πτυχία και έχει εργαστεί μόνο σε προγράμματα ανέργων κτλ). Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό. Και πραγματικά θα ήθελα να με προσλάβουν μόνο και μόνο επειδή κρίνουν ότι έχω τα προσόντα και όχι επειδή έβαλε το χεράκι της η φίλη μου. Εγώ δέχτηκα επειδή ήθελα κάποιο ανώτατο στέλεχος να διαβάσει το βιογραφικό μου και να κρίνει αυτός αν κάνω ή όχι για την εταιρία του. Το λέω αυτό διότι πολλές φορές πολλοί υπεύθυνοι απορρίπτουν ακόμα και τους πιο κατάλληλους. Και εγώ δεν ξέρω αν είμαι κατάλληλη ή όχι. Επιπλέον ο άλλος λόγος που δέχτηκα ήταν επειδή ήθελα να μου δοθεί μία ευκαιρία για προϋπηρεσία σε μεγάλη εταιρία και ίσως να ακολουθήσω τον δρόμο μου μόνη μου, σε κάποια άλλη δουλειά ίσως, χωρίς μέσον. Από κάπου, κάπως με κάποιον τρόπο πρέπει να ξεκινήσει κάποιος. Ποια είναι η δική σας άποψη, τι θα κάνατε στην θέση μου και πως θα αισθανόσασταν;ΥΓ 1: Σκέφτομαι να πω στην φίλη μου να ρωτήσει τον ξάδερφο της αν πιστεύει πράγματι σε μένα και ότι αξίζω, και όχι να το έκανε ό,τι έκανε για χάρη της. Πραγματικά με ενδιαφέρει πάρα πολύ η άποψή του ως ιδρυτής μεγάλης εταιρίας.ΥΓ 2: Συγγνώμη για την μακροσκελή εξομολόγηση.