ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα πήρα για μια ακόμη φορά απόρριψη από δουλειά στο εξωτερικό. Ένας ολόκληρος χρόνος γεμάτος απορρίψεις, νιώθοντας όλο και πιο άχρηστη. Να έχεις προσπαθήσει τρελααααα στη ζωή σου και να βλεπεις τα όνειρα σου να γκρεμίζονται το ένα μετά το άλλο. Και όταν ρωτάς «Γιατί; Αφού έχω και παραπάνω από τα ζητούμενα προσόντα, γιατί δεν προχώρησε το βιογραφικό μου;» Να σου απαντούν γενικά και αόριστα «Ξέρετε, ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, λυπουμαστε.». Πλέον φοβάμαι να κάνω καινούργιες αιτήσεις γιατί δεν αντέχω και αλλες απορρίψεις... Αποφεύγω γνωστούς γιατί κάθε φορά ρωτάνε μ’ενα βλέμμα λύπησης... Εγώ πιστεύω στις γνώσεις μου και στις ικανότητες μου. Έχω πάρει και τη δύσκολη απόφαση της μετανάστασης. Αφήστε με ομως από κάπου να αρχίσω. Τι και αν τελείωσα ένα ελληνικό πανεπιστήμιο και όχι κάποιο κορυφαίο του εξωτερικού...; Έχω δουλέψει και εγώ σκληρά, όχι μόνο οι απόφοιτοι του Harvard, MIT, LSE κλπ... Συγνώμη που δεν έχω κάθε φορά μέσο ή τα χρήματα για κάποιο μεταπτυχιακό. Συγνώμη που καθόμουν και ξενυχτούσα στο διάβασμα για ένα καλύτερο μέλλον. Συγνώμη...