ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν ήμουν φοιτήτρια ξεκίνησα να δουλεύω ως Receptionist σεζόν. Πριν ξεκινήσω αυτή τη δουλειά δεν είχα δουλέψει ξανά το έκανα μόνο για να βγάλω λεφτά και δεν σκεφτομουν να το συνεχίσω όταν τελειώσω. Μετά από 4 σεζον και έχοντας τελειώσει τις σπουδές μου φεύγω για την "τελευταία" μου σεζόν ώστε να μαζέψω χρήματα και μετά να αρχίσω να κοιτάω δουλειές πάνω στο επάγγελμα μου. Τελειώνει η σεζόν , βρίσκω δουλειά πάνω στο αντικείμενο μου και πολύ καλή μάλιστα όμως μου λείπει η δουλειά μου , μου λείπει το ξενοδοχείο, ο πανικός, οι πελάτες, τα δωμάτια όλα. Νιώθω πως αυτό είναι το επάγγελμα μου και δεν θελω να το αλλάξω. Όλοι προσπαθούν να με πείσουν να ασχοληθώ με το επάγγελμα μου είναι κάτι πιο συγουρο πιο σταθερό δεν θα είσαι με μια βαλίτσα στο χέρι λένε....Έπιασα τον εαυτό να βρίσκει δικαιολογίες για να μην βρω δουλεια όταν τελείωσα από σεζόν. Έπιασα τον εαυτό μου να στέλνει βιογραφικά σε ξενοδοχεία. Δεν θέλω να πω στους δικούς μου αυτές τις σκέψεις ήδη ξέρω την γνώμη τους. Δεν μπορείς να κάνεις αυτή τη δουλειά για πάντα, τσάμπα σε σπουδασαμε, γιατί δεν έλεγες ότι σου αρέσουν τα τουριστικά. Όσον αφορά τη δουλειά μου τώρα δεν είναι ότι δεν μου αρέσει, ήταν το όνειρο μου από μικρή αλλά νιώθω αυτή την άρνηση μέσα μου και δεν φεύγει. Παρόλα τα αρνητικά συναισθήματα αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία και να δω πως θα πάει ίσως αλλάξω γνώμη. Υ.Γ. Απλά ήθελα να γράψω πως νιώθω αυτό!