ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα ξεκίνησα δουλειά, ε δεν θα έλεγα ότι μου αρέσει κιόλας η δουλειά αυτή... Αλλά ρε παιδιά, έχω πάρα πολύ άγχος, φοβάμαι και τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα. Με αγχώνει το περιβάλλον! Εκεί που ξεκίνησα, έχει αρκετό προσωπικό και από ότι είδα όλοι τους κάνουν παραπάνω ώρες. Σήμερα, πρώτη μέρα, ξύπνησα 07.30 (στην ουσία κατά τις 05.00 περίπου), ξεκίνησα δουλειά 9.00 και σχόλασα 19.30 και μόλις τώρα έφτασα σπίτι, 20.30. Δεν έχω κάτσει στην κυριολεξία από τις 8.00, δεν ήπια νερό ούτε έφαγα ούτε τίποτα, τώρα έκατσα και έφαγα και ήπια νερακι κτλ. Σε λιγάκι θα κοιμηθώ. Δεν ξέρω ρε παιδια... Ειλικρινά χρειάζομαι κουράγιο, αλήθεια. Μα πόσο αισθάνομαι το παιδί αυτό, που έγραψε αυτή την εξομολόγηση http://www.lifo.gr/confessions/view/282317 δεν μπορείς να φανταστείς. Και είμαι ακόμα, πρώτη μέρα και δεν έκανα σχεδόν τίποτα, απλά και μόνο τα είδα. Όλοι να κάνουν παράπονα, φωνές, πάρα πολύ τρέξιμο, άγχος, πανικός. Σχεδόν όλοι μέσα δεν προλαβαίνουν να χαλαρώσουν έστω και λίγο. Είδα ότι περασε 17.00 και δεν ήξερα τι να κάνω, να φύγω ή να περιμένω να μου πει το αφνετικό. Εγώ βέβαια είμαι κοπέλα αλλά δεν έχει καμία σημασία, α και συνεργάζομαι περισσότερο με τους άντρες επειδή είμαι στην αποθήκη. Άλλη θέση επέλεξα αλλά τελικά η θέση που επέλεξα βρίσκεται στον χώρο της αποθήκης. Λέτε να τα παρατήσω; Συμφέρει να κόψω την κάρτα ανεργίας; Άγχος και πάλι άγχος :( . Α και ο μισθός ο βασικός μου είπε, πιθανον 420.