ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοπελιά χαλαρά. Και εγώ είχα πάει έξω πολύ πιο μικρή από εσένα (17,5 χρονών πράγμα). Δεν ήξερα καλά καλά την γλώσσα, δεν ήξερα κανέναν εκεί, τα μαθήματα δεν είχαν αρχίσει καν για να γνωρίσω κόσμο, κατάφερα και χάθηκα στην πόλη και δεν ήξερα καν πως να ζητήσω οδηγίες για να πάω σπίτι μου. Κάθησα σε ένα παγκάκι και έκλαιγα μόνη. Μισούσα την κάθε στιγμή που ήμουν εκεί, χωρίς τους δικούς μου ανθρώπους, χωρίς την ασφάλειά μου, τα γνώριμά μου. Αλλά εκείνη την μέρα πήρα μια απόφαση. Πως είμαι πιο δυνατή από την απελπισία. Πάρε την κατάσταση στα χέρια σου. Καταρχάς δεν βγαίνει κανείς από σχολή γνωρίζοντας πραγματικά το επάγγελμα. Η πρακτική είναι το ενδιάμεσο βήμα. Άνοιξε τα μάτια σου και ρούφα γνώσεις. Άλλωστε δεν είσαι εκεί για να κριθείς για αυτά που δεν ξέρεις αλλά για να εξασκηθείς σε αυτά που ξέρεις και να μάθεις και άλλα. Πολέμα την τελειομανία. Δεν βοηθάει.Τι σημασία έχουν τα έπιπλα? Ένα κρεββάτι έχεις να κοιμηθείς? Μιά ντουλάπα να βάλεις τα ρούχα σου? Όταν πας σε "επιπλωμένα δωμάτια" συνήθως είναι λίγες οι ανέσεις, αλλά αν όλα σου πάνε όπως σου εύχομαι να σου πάνε, σε καμιά δύο βδομάδες θα γυρνάς σπίτι μετά την διασκέδαση για να ξεραθείς για ύπνο μερικές ώρες πριν πας για πρακτική. Την συγκάτοικο μην την αφήνεις να σε πατάει. Συνήθως οι άλλοι πιάνουν όσο χώρο τους επιτρέπουμε εμείς να απλωθούνε. Αλλά δεν χρειάζεται να είσαι και στην κόντρα. Δοκίμασε μήπως μπορείτε να κάνετε κάτι διασκεδαστικό μαζί και κάνε μια ωραία κουβεντούλα μαζί της, πως χρειάζεσαι και εσύ χώρο, πώς θα γίνει να βολευτείτε και οι δύο. Αν δεν νιώθει, φώναξέ με να την πλακώσω στα χαστούκια γιατί έχω κάτι απωθημένα με μαλακισμένες συγκατοίκους! :P Πέρα από την πλάκα, οι άνθρωποι αρπακτικά τον μυρίζονται τον φόβο, οπότε μην φοβάσαι γιατι σε τελική ανάλυση ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΛΟΓΟ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ. Αν δεις πως άκρη δεν βγαίνει ρίξτης μια μούτζα και βρες αλλού σπίτι. Μήν έχοντας και έπιπλα η μετακόμιση θα είναι παιχνιδάκι. Απλά για να είσαι κομπλέ με την σπιτονοικοκυρά, βρες ένα άλλο θύμα...εε... ένοικο ήθελα να πω, για το δωμάτιο. Κλείνω εδώ το σεντονάκι που σου έγραψα με μια συμβουλή από καρδιάς. Μην αφήσεις μαλακίες να στο χαλάσουν. Το σπίτι σου και οι δικοί σου άνθρωποι είναι εδώ και σε περιμένουν και αυτό που θέλουν από εσένα είναι να περάσεις καλά και να σε ακούνε ευτυχισμένη. Ζήστο. Ζήστο απόλυτα γιατί είναι εμπειρία ζωής και είναι κρίμα να το περάσεις κρυβόμενη πίσω από την απελπισία. Έισαι πιο δυνατή.Μια μεγάλη και ζεστή αγκαλιά από μια άυπνη που σε ζηλεύει και θα ήθελε να είναι στην θέση σου. xoxoxo