ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παρασκευη βραδυ, ντυμενη, βαμμενη, με την κολλητη στο τιμονι φτανουμε χαρουμενες και καλοδιαθετες στο παρτυ. Δεν περιμενα και πολλα απο τη βραδια, μαλλον περισσοτερο περιεργη ημουν για το πως θα αποβει. Μπαινοντας τον βλεπω απευθειας. Ηρεμα κουκλαρα μου, μου λεει η κολλητη. Τσιλαρε. Χαλαροτατη χαιρεταω και μενουμε στην παρεα του. Μιση ωρα αργοτερα και με ενα διακριτικο βλεμμα η κολλητη με ενημερωνει για την αφιξη και του δευτερου "προκομμενου" ο οποιος δε δισταζει να με προσκαλλεσει στη δικη του παρεα. Οταν βρισκεσαι αναμεσα σε δυο επιλογες, φαγητο, παπουτσια, σχολες, δρομους, φιλους, φιλες, συντροφους, αν δεν εισαι σαν αυτους που αποφασιζουν μπαμ και κατω, σταρατα και σιγουρα, ενα πραγμα θα βρισκεται στο μυαλο σου: μπορω να τα εχω και τα ΔΥΟ, κι αν ναι αυτα τα δυο συμφωνουν να υπαρχουν μαζι στη σκηνη της ζωης σου? Η θα σε παρατησουν και τα δυο με το κανουργιο συνολακι στα χερια και θα μαζευει η κολλητη τα κομματια σου? Η μανα μου ελεγε δυο καρπουζια σε μια μασχαλη και τωρα ο Νικος ο φιλος μου λεει το χιλιοειπωμενο δεν μπορεις να τα χεις ολα. Τελικα ομως πιστευω οτι καταβαθος μπορεις να διαλεξεις να τα χεις ολα διαλεγοντας. Γιατι το να διαλεγεις ειναι η πολυτελεια του να οριζεις τη μορα σου και τη μοιρα των αλλων, εχοντας ηρεμη συνειδηση ακομα κι αν εχεις λαθος. Μου πηρε 6 μηνες και ενα παρτυ με τους δυο γκομενους μου σε αποσταση 5 μετρων για να καταλαβω οτι πραγματικα ελευθερη εγινα οταν τους παρατησα συξυλους και τους δυο, φευγοντας ωραια, μοιραια και εχοντας τα ολα.