11.9.2015 | 03:37
Δυο τέμνουσες γραμμές
αυτο ήμασταν.Δυο γραμμές που συναντήθηκαν για μια φορά και μετά χάθηκαν.Δεν θέλω να παραδεχτώ ουτε στον εαυτό πόσο με πείραξε,γι' αυτό θα βάλω την μάσκα του γελαστού παιδιού και θα λέω σε όλους πως δεν πειράζει.Ξέρεις δεν ήθελα να κάνω αυτήν την συζήτηση γιατί δεν ήμουν έτοιμη να ακούσω την αλήθεια.Όμως μετά απο αυτά που μου είπες κατάλαβα ότι μάλλον έπρεπε απλά να την ειχα κάνει νωρίτερα πριν τα λόγια σου αποκτήσουν για μένα σημασία.Δεν τα εχω μαζί σου,με τον εαυτό μου τα εχω που έκανε το λάθος και πίστεψε εστω για μια στιγμή οτι μπορεί να καταλήγαμε μαζί.Για ακόμα μια φορά μάλλον μπερδεύτηκα και νόμιζα πως ολα θα πήγαιναν καλά.Για ακόμα μια φορά βρέθηκα να λεω στον εαυτο μου "έπρεπε να το περιμένεις η ζωή δεν είναι ταινία".Για ακόμα μια φορά ερωτεύτηκα το κενό...