ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα,μετά από την 19582095682586134098260854639408 φασαρία μέσα στο σπίτι,προσπαθώ με,όση διαθέτω,ηρεμία,να καταλάβω γιατί ο αδερφός μου με μισεί τόσο.Ναι,καλα ακούσατε.Γιατί αυτό ξεπερνάει τα όρια της αντίδρασης,της ζήλιας,του οποιουδήποτε συναισθήματος ξέρω και μπορώ να σκεφτώ.Ήμασταν πάντα σαν δυό ξένοι μέσα στο σπίτι.Όσες προσπάθειες κι αν έκανα να τον καταλάβω,να κάνω υπομονή,να καταπιώ,μια ζωή τα ίδια.Και πλέον σταμάτησα να δικαιολογώ τους καβγάδες και τις αντιδράσεις του γιατί δεν είναι ούτε 3,ούτε 13,αλλά 18 χρονών πια.Θα έπρεπε να έχει αρχίδια,αλλά αντί γι αυτον τα έχω εγώ.Επιθέσεις,ξύλο,βρισιές,ύπουλες κινήσεις σε όσους φίλους και γνωστούς έχουμε για να με αντιπαθήσουν,όλα τα έχει κάνει.Έχει τόσο μαύρη ψυχή που βασικά..λυπάμαι.Αρρώστησε την μάνα μου,αρρώστησε τον πατέρα μου,και τώρα θέλει κι εμένα.Να με ξεκάνει όπως είπε.Όχι απλά να φύγω από το σπίτι,αλλά να πάθω αρρώστια,να πεθάνω και ότι άλλο μαύρο έχει το μυαλό του μέσα.Σήμερα ήταν η χιλιοστή φορά που με απείλησε ότι αν δεν ξεκουμπιστώ από το σπίτι θα με βρει το μεγαλύτερο κακό,και μάλιστα χωρίς να καταλάβει κανείς ότι το έκανε ο αδερφός μου.Ξέρετε,έχω πολλούς φόβους στην ζωή μου.Αυτόν όμως,περιέργως,δεν τον φοβήθηκα ποτέ.Είναι γίγαντας και στο ύψος,και στα κιλά,και στην δύναμη,σε πλήρη αντίθεση με μένα.Όμως ποτέ δεν τον φοβήθηκα.Τον βλέπω και γελάω βασικά.Ει,ψιτ,αρχίδι!Εδώ είμαι.............