ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Περνάω απίστευτα δύσκολα.Ένα απ τα πιο αγαπημένα μου προσωπα είναι άρρωστο με σοβαρά προβλήματα υγείας για τα οποία δεν μπορώ να κάνω κάτι, παρά μόνο να προσπαθώ να τον κάνω να χαμογελαει με ο,τι σαχλό μου έρχεται στο μυαλό.. Έχω χάσει την κοινωνικοτητα μου,έχω βάλει βγω ούτε που θυμάμαι πόσο καιρο.. Έχω πολλά περισσότερα που ούτε έχει ουσία να πω γιατί πλέον και να τα εξωτερικευω με κουράζει.. Κι υπαρχει εκείνος. Εκείνος που πλέον δεν είμαστε μαζί,αλλά που σκέφτομαι όλο αυτό το διάστημα που είμαι τόσο άσχημα. Εκείνος που θα θελα τόσο να τον πάρω τηλέφωνο και να του πω όλα αυτά που με βασανίζουν, να αλλάξουμε κουβέντα και να πειραζομαστε, να συγκινηθουμε, να θυμηθούμε τα παλια, να γκρινιαξουμε.. Μα ξέρω ότι αυτά θα μείνουν μοναχα σκέψεις, γιατί η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Εκείνος θα χει προχωρήσει στη ζωή του και η δική μου παρουσία μόνο βάρος θα είναι. Δικαίως. Κι όπως το χω ξαναπεί, το κακο με τους χωρισμους είναι ότι η αγάπη δεν παύει. Εξακολουθεί να υπάρχει, τουλάχιστον για έναν απ τους δύο.