ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξεγελάστηκα άλλη μια φορά...πίστεψα πραγματικά και ολοκληρωτικά,σε κλάσμα ενος δευτερολέπτου οτι βρήκα αυτο που έψανα..και πιστευω τη στιγμη που το πιστεψα ακριβως την ιδια σε εχασα...αρχισα να ονειρευόμαι και να ελπιζω και το ετρεξα με το μυαλο μου πιο γρηγορα απο οτι ηταν προορισμενο να παει..γιατι τελικα αλλος ανθρωπος το πριν και αλλος το μετα...και μένω παλι πισω να νοσταλγω την ευτυχια που ενιωσα εστω και για λιγο..αυτο δεν ειναι αλλωστε η ευτυχια?στιγμες?και μενω παλι πισω να αναρωτιεμαι..αφου ολοι ψαχνουμε το ιδιο γιατι εχουμε γινει ετσι?δυσκολες οι ανθρωπινες σχεσεις...