ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ενα βραδυ πριν δωσω το μαθημα που μισω. προφανως και δεν εχω διαβασει οσο επρεπε, κανω εμετους απτο αγχος. και κλασικα οπως σε καθε εξεταστικη με πιανει η νοσταλγια για σενα. και τι ζητησαμε δηλαδη κυριε? να μπορω να σε παρω ενα τηλεφωνο τωρα που εισαι μακρια και να σου πω οτι δεν ειμαι καλα και να σου γκρινιαξω. να με παρηγορησεις και να ξεχαστω στις μαλακιες που μου λες, στον αερα που μου δινεις. να ξερω οτι εγω διαβαζω το κωλομαθημα αλλα καπου στο μερος του μυαλου σου υπαρχω για σενα. οπως τοτε. ποση δυναμη μου εχεις δωσει να ξερες.. αλλα μου τα κοψες ολα. δεν μου αφησες το περιθωριο σχεδον για καλημερα, κ αυτη με το ζορι. σε αγαπω κ ας μην στο ειπα ποτε κ ουτε θα το κανω. και σε σκεφτομαι αυτες τις ωρες τις δυσκολες. κ ουτε να κλαψω δε μπορω να μου φυγει η ενταση. μακαρι να σουν εδω. κ ουτε καν θα κοιμηθω αποψε για να σε δω εκει. ποσο ξεφτιλισμενη παιζει να μαι που τα σκεφτομαι ολα αυτα και τα γραφω κιολας. και ποσο μου αξιζει που θα κοπω.μπραβο μου.