ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Άραξε λίγοπερπάτησε στον ίσκιο μου μιας και χαιρέτησες ένα λεπτό έχω πριν να φύγωδεν ξέρω αν παίζει να με ξαναδείς, πολλά ρωτάς, δεν έχεις χρόνο να μ' ακούσεις το δρόμο μου συνεχίζωκάτι τρέχει λένε με το Μήτσομα δεν ξέρω ούτε και γω από που ν' αρχίσωίσως να χω βαρεθεί αυτή τη κατάστασηρουτίνα να το παίζω λογικός σε μια αρρωστημένη παράστασηυποκρίνεσαι, στα μάτια δεν κοιτάς συνοδοιπόρε πόλη αφήνεσαιθωρακισμένη σε κάθε μου λέξη αμύνεσαιαντί να δίνεσαι σ' έχει καταπιεί συνήθεια ένα και τ' αυτό μ' αυτό που σιχάθηκες γίνεσαιστη ζούγκλα της ωμότητας 010 αναζήτηση ταυτότητας στο φως μουφωνές πληθαίνουν στον εγκέφαλό μουκάθε γνώριμο πρόσωπο βλέπω εχθρό μουκαι είναι σιωπές που πνίγουν στον εαυτό μουπαγωνιά και μ' αρρωσταίνουν φίλε πες μουκουράστηκα ν' αιμορραγώ στις αναμνήσεις του φυλακισμένουελέγχοντας ανάσες, κινήσεις, προθέσεις να μην προδοθώ ποτέ μουστην απεγνωσμένη μου προσπάθεια να ζήσω για ν' αράξω κάθε ακμάδα μουπου να με καταλάβεις και να νιώθεις κάθε αράδα μουσ' ένα μυαλό κελί περνάνε άσκοπα τα βράδια μουθέλεις να μάθεις τα καινούρια πλάνα μουτι περιμένεις, εύκολες κουβέντες να σου πω να διασκεδάσεις τη κατάντια μουδεν παίζει, τι να μου κάνει ένα φιλί ή μια εφήμερη σχέσηκαχύποπτος όσο δεν παίρνει θέσηδεν έχω πια μία, μοναχικός δεν ψάχνω για παρέατελευταία δεν είμαι καλά, σιωπηλός γυρίζω μόνος μόνος στα κλεφτάστη γύρα, ραντεβού πίσω από τις εργατικές κι η ώρα πήγε εφτάλίγα τα λεφτά, κι επιβίωση πουτάνα που δεν παίρνει ψιλάμάνα μια βόλτα θα βγω για να τσεκάρω κάποια σκηνικάμην περιμένεις μαζί για να φάμε θα γυρίσω αργάσου λέω έχω στο κεφάλι μου πολλάβρώμικα χέρια και συνείδηση βαριάδεν έχω μέλλον στο δρόμο που μ' οδηγεί στο πουθενάφαινομενικά εντάξει, επιδερματικά τα πράγματα κυλάνε υποτονικάτ' αδέρφια μου παιδιά μέσα στου κούκου τη φωλιάξεσπάω βράδια πάνω από λευκά χαρτιάσ' ένα δωμάτιο που πνίγει την αγάπη μου ασφυκτικάή σε μια κάμαρα φίλοι απ' τη γειτονιά γίνανε γράμματα χρυσάσε λευκά μάρμαρα εικόνες, δύο μέτρα από τη γη κι από κάτω τα τάρταραμε πιάνω να θυμάμαι φάσεις περπατώντας μόνος μες στην Αλεξάνδρας τα χαράματαπυκνή βροχή τα μάτια ραγισμέναγυαλί γάματα,τσιγάρο για τις στάσεις οικογένεια ξένηο έρωτας φεύγει, πολλά τα λόγια πολλές πράξειςείμαι ο ίδιος που δεν άλλαξε ποτέ και δεν χρειάζομαι συστάσεις http://www.youtube.com/watch?v=m4xsWgwovyU