Κι εμένα αυτός ο εαυτός ο πριν έξι χρόνια μου λείπει. Καμιά φορά νιώθω να τον βρίσκω, για λίγο όμως αλλά κάθε φορά λίγο παραπάνω. Η ξενέρα και η απογοήτευση μου έχει μείνει ακόμη αλλά ξέρω ότι αν θέλω να είμαι καλά, μόνο σε μένα θα βασίζομαι. Έχω υποστηρικτικές φίλες και τις ευχαριστώ που ποτέ όμως δεν έγιναν δεκανίκια μου. :) :) :)
17.5.2018 | 09:07
Ε...
Μερικές φορές μου λείπω. Μου λείπω πάρα πολύ, μου λείπει ο πραγματικός εαυτός μου, αυτός που δεν έδινε δεκάρα για τα αρνητικά σχόλια, αυτός που έβγαινε έκανε χαβαλέ και δεν τον έριχνε τίποτα ψυχολογικά (Εκτός βέβαια των σοβαρών προβλημάτων που ίσως υπήρχαν), τον ακομπλεξαριστο που δε φοβόταν να βγει ραντεβού! Πλέον είμαι πάντα με το φόβο πως μετά από κάθε ραντεβού ο άλλος θα εξαφανιστεί, θα ξενερώσει! Και όλα αυτά εξαιτίας ενός ανθρώπου που δεν ήξερε να εκτιμήσει τίποτα απ όσα έκανες για αυτόν, που με κάθε τρόπο σε έριχνε όλο και πιο βαθιά στο βούρκο! Εύχομαι να μην τον είχα γνωρίσει ποτέ! Να ήμουν όπως ήμουν πριν 6 χρόνια! Μη χάνετε τον εαυτό σας για ένα τίποτα .. Δεν αξίζει !
2
