ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειμαι που λες στις στηλες του ολυμπίου Διός, οδηγω λιγο πιο γρηγορα απ 'το συνηθισμένο και πάω να σταματήσω στο κόκκινο φαναρι. εκει που δεξιά πας συγγρου και αριστερά βουλιαγμένης. Ειναι ενα τζιπάκι στα δεξια μου που τσουλάει όλο και πιο μπροστα, σε σημείο που δεν έβλεπε πια το φαναρι. Ανάβει πράσινο και ξεκινάω με πρώτη, κουμπώνω δευτερη και στρίβω , το τζιπακι λιγο πιο πίσω αρκετα γρήγορα. σταματάμε στο επόμενο φανάρι στον κόμβο Βουλιαγμένης και Καλλιρόης. Γυρίζω δεξιά και βλέπω ένα ημίψηλο μαύρο καπέλο , το φοράει μια όμορφη κοπέλα με λεπτα χαρακτιριστικά και αμυγδαλοτα σχιστά ματια. Αυθόρμητα σχεδόν, κατεβάζω το δεξί παραθυρο και τις λέω, χωρίς να μιλήσω, με νεύματα κυρίως " Ωραίο καπέλο" μου απαντάει με τον ίδιο τρόπο και μια απίστευτη γλύκα "ευχαριστώ". Της χαμογελάω μα το φανάρι άναψε και έπρεπε να ξεκινήσουμε. σχεδόν μαρσαροντας και οι 2 , μας πιάνει το επόμενο φανάρι ακριβώς , έξω απο ένα ξενυχτάδικο που το ονομά του μου διαφευγει αυτη τη στιγμη.Με κατεβασμένα παράθυρα, κλείνω την μουσική μου, την κοιτάω και τότε εκείνη δυναμώνει τη μουσικη στο αμάξι της και αρχίζει να μου τραγουδαει τη ρομαντική μπαλάντα που έπαιζε το ράδιο. Με κοιτάει , μου χαμογελάει και αρχίζω κι εγώ να τραγουδάω μαζί της. Τα μάτια μας ειναι ενωμένα όταν μας κορνάρει ο απο πίσω γιατι το φανάρι είχε ανάψει. Γκαζομένες και οι 2 ξεκινάμε , αυτη την φορά ειμαι εγω απο πισω. Εγω στην δεξιά εκείνη στην μεσσαία. παίζοντας συχνα με τις λωρίδες την ακολουθω, προσεύχομαι να με πιάσει το φανάρι αλλα τίποτα. '¨Εχουμε φτάσει σχεδόν στο σπίτι μου, ανάβει δεξί φλας και κόβει αμέσως ταχύτητα και σταματάει με αλάρμς μπροστά σε ένα τυροπιτάδικο. εγώ που βρίσκομαι στην αριστερή με αμάξια αναμεσά μας δεν προλαβαίνω να αλλάξω λωρίδα και να σταματήσω πίσω της και εδώ κυρίες και κύριοι συνέβει το εγκεφαλικό μνπλοκάρισμα και η υπέρτατη βλακεία που έκανα. Αντι να σταματήσω 50 μέτρα πιο μπροστά με αλαρμ και να περπατήσω ή να περιμένω να έρθει εκέινη με το αμάξι της, γκαζώνω στρίβω στο πρώτο δρόμο που βρήκα αριστερα και βγαίνω στην Ηλιουπόλεως, κάνω έναν τεράστιο κύκλο και πάω πάλι πίσω στο σημείο που την άφησα. Δεν ήταν εκει. Ένα μαυρο χαμηλό αμάξι μόνο. Κανείς άλλος. Το όμορφο χαμογελό της και το ερωτικό της βλέμμα είχαν ήδη φύγει.. Τι χαζή που είμαι. Πως μπόρεσα να κάνω τέτοια βλακεία..Σιγά μην την ξανασυναντήσω..ούτε το μοντέλο και την μάρκα του αυτοκινήτου της δεν θυμάμαι. μόνο ότι ειχε ενα μικρό στρογγυλό κόκκινο αυτοκόλλητο στο πίσω μέρος και πως είναι ασημί..Τι κρίμα.E.