1.9.2014 | 03:54
Έφυγε το καλοκαίρι,έφυγες και συ μωρό μου
Δεν σε αδικώ που δεν μπήκες καν στη διαδικασία να προσπαθήσεις.Αντικειμενικά υπάρχουν πολλές δυσκολίες.Έχεις και τα ψυχολογικά σου.Κι γω τις ανασφάλειες μου.Αποφάσισες πως να φύγεις ήταν η μόνη λύση.Λίγο φυγόπονο δε λες;Ίσως φταίω κι γω που δεν σου φώναξα δυνατά οσα αισθανόμουν και επέλεξα τη σιωπή.Κάποιο βράδυ μου πες σε φάση πλάκας πως είμαι το όπλο που σου λέει μαλακά είμαι εδώ και δε πρέπει να τα παρατήσεις.Κρίμα που φοβήθηκα να το κάνω,ο εγωισμός μπήκε πάνω από την θέληση μου να μαστε μαζί.Φοβάμαι τόσο το να ρίξω τους τοίχους μου που προτιμώ να σε χάσω για πάντα.Αλλά και εσυ κάτι κρύβεις,ξέρω πως με θες,αλλά δε ξέρω πόσο.Το μόνο που ξέρω είναι πως τώρα θα θελα να μασταν αγκαλιά και να γελάμε με τα δικά μας,αυτα που μόνο εμείς καταλαβαίνουμε και το πρωί να κάνουμε έρωτα,όπως μόνο εμείς ξέρουμε.
