ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετά από αρκετή προσπάθεια της παρέας μου πείστηκα να συμμετέχω σε μια φιλανθρωπική οργάνωση. Φοβήθηκα..ειδίκα όταν μου είπαν ότι θα πάμε σε παιδιά με ειδικές ανάγκες..Δε ήθελα να πάω γιατί δεν ήξερα τι θα αντικρίσω..Μου είχε δημιουργηθεί η εικόνα κακόμοιρων ατόμων που ζουν και βασανίζονται γιατί απλά λόγω της καταστασής τους αδυνατούν να κάνουν σχεδόν τα πάντα στην καθημερινότητα τους. Με τα πολλά τους ακολούθησα..Νόμιζα ότι μόλις έβλεπα τα ΑΜΕΑ θα το λυπόμουν και δεν θα άντέχα στο θέαμα. Καταραμένη κοινωνία που αντιμετωπίζουμε ως κατώτερα αυτά τα άτομα..Μας υποδέχτηκαν..Είδα χαρούμενα πρόσωπα που στα μάτια τους καθρέπτιζοταν μία καλή και αγαθή ψυχή με ένα χαμόγελο στα χείλη! Μας αγκάλιασαν και δεν μας άφηναν λες και δεν ξέρω τι τους είχαμε προσφέρει. Είδα ανθρώπους να μην το βάζουν κάτω να έχουν όρεξη να μάθουν και να αναπτύξουν τις ικανότητες τους..Άτομα με δημιουργική διάθεση..Δεν μπορούσα να πιστέφω πόση ζωή έχουν αυτά τα πλασματάκια..Ένα κοριτσάκι 7 χρονών με σύνδρομο down με πλησίασε με αγκάλιασε και με ρώτησε αν θέλω να παίξουμε..της έκανε εντύπωση ένα κοκαλάκι που είχα στα μαλλία μου. Της το χάρισα..με κοίταξε λες και της είχα προσφέρει τον κόσμο ολόκληρο..Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό το όμορφο και καθαρό βλεμματάκι της..! Είμασταν εκεί όλη τη μέρα, μαγειρέψαμε , κάναμε δουλειές, παίξαμε και τραγουδίσαμε..Απλά μέσα απο αυτό έγινα καλύτερος άνθρωπος και διέγραψα για πάντα την έννοια της προκατάληψης από μέσα μου!