ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να πας στην Αθήνα να δεις άσπρη μέρα κι εσύ.

Καταρχήν Χρόνια Πολλά και ευτυχισμένα.Όσον αφορά τώρα σε αυτά που έγραψες.Κάνε αυτό που θές ΕΣΥ να κάνεις και μην ακούς γνώμες τρίτων,ακόμα και της οικογένεις σου .Δική σου είναι η ζωή στην τελική.Αν νοιώθεις εγκλωβισμένη,κάνε κάτι γι'αυτο.

Το πρόβλημά σου είναι οτι είσαι 32 και ζεις σαν 16. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

Προτείνω να ζήσεις μόνη σου για αρχή , τα νοίκια εκεί δεν θα είναι ακριβά, θα μάθεις να ζεις με λιγότερα λεφτά και θα έχεις και κοντά τους γονείς σου αλλά όχι τόσο κοντά ώστε να χώνουν τη μύτη τους παντού. Και μετά αποφασίζεις!

Μένεις στην Καστοριά γιατί έχεις τη δουλίτσα σου, βγάζεις τα αναγκαία χρήματα, μένεις με τους δικούς σου, άρα ουσιαστικά εκείνοι σε συντηρούν, και είχες σχέσεις εξ αποστάσεως, άρα από θέση ασφαλείας που δεν τις φθείρει. Αν θέλεις αυτή την ασφάλεια που βιώνεις, θα αποδεχθείς και την πιθανή μοναξιά που έρχεται στον ορίζοντα. Το!μας να ρισκάρεις; Ξερεις, ομελέτα δε γίνεται αν δε σπάσεις αυγά...

Λοιπόν αρχικά πρέπει να ιεραρχήσεις τις προτεραιοτητες σου. Με συγχωρείς για την έκφραση αλλά θέλεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτατο πράγμα που ίσως οι άλλοι άνθρωποι καταφέρνουν αλλά στην δική σου περίπτωση όπως την περιγράφεις είναι αδύνατο. Πρέπει να διαλέξεις.... Θέλεις την ασφάλεια που σου προσφέρει η σίγουρη δουλειά σου στην Καστοριά με αυτό να σημαίνει πως μένεις εκεί όσο και αν δεν σε ικανοποιει? Ή παιρνεις την τύχη στα χέρια σου και πηγαίνεις σε μια άλλη πόλη στην οποία ναι μεν δεν σου εξασφαλίζεται η στέγη και όλα θα εξαρτώνται από σένα (δουλειές του σπιτιού, μαγειρεμα, νοίκια και λοιπά έξοδα που ίσως να μην είναι δυνατόν να περιλαμβάνουν τα τωρινά άφθονα ρούχα και παπουτσια) αλλά θα ζεις κατά κάποιον τρόπο όπως εσύ επιλεξεις? Διαλέγεις και παίρνεις...Όσο για τους γονείς σου τώρα δεν μπορείς να κάνεις αυτό που θέλουν μια ζωή...πρέπει να κάνεις τις δικές σου επιλογες...επιπλέον μην τους χρησιμοποιείς ως δικαιολογία στον εαυτό σου που δεν τολμάς την αλλαγή...κάνε την επιλογή σου και στήριξε την

Σε καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά, πίστεψέ με. Η λέξη εγκλωβισμός είναι οικεία και σε μένα χρόνια. Ο καθένας ζει κάποιον εγκλωβισμό σε οποιονδήποτε τομέα. Σκέψου όμως κάτι. Είσαι ΕΛΕΥΘΕΡΗ! Και ξέρεις γιατί; Γιατί χώρισες από κάποιον που δεν σου άξιζε. Και δεν σου άξιζε γιατί όποιος αξίζει μένει μαζί μας. Είσαι 32 και γω 34, δεν έχουμε μεγάλη διαφορά ηλικίας. Ένα μυστικό! Ποτέ μα ποτέ μη συγκρίνεις τη ζωή σου με τη ζωή των άλλων! Οι φίλες σου παντρεύτηκαν και έκαναν οικογένεια. Οκ! Θέλεις και συ το ίδιο, θέλω και γω αλλά ο καθένας έχει το δικό του ρολόϊ. Εσύ τώρα αυτή τη στιγμή θέλεις οπωσδήποτε παιδί; Όχι πιστεύω. Θέλεις κάποιον άνθρωπο να πορευθείς; Ναι θα μου πεις! Αυτό μετράει οπότε, η σωστή σειρά. Μη κάνεις βιαστικές κινήσεις αν αργεί και επειδή περνούν τα χρόνια σου. Μη πάρεις οποιονδήποτε για να πεις πως παντρεύτηκες ενώ δεν τον θέλεις. Έχεις θέμα κουτσομπολιού από άλλους; Χ@στους απλά και προχώρα. Θα έχουν πάντα κάτι αρνητικό να σου πουν και δικαίωμα να μη δώσεις. Είναι ο άλλος ελεύθερος, συζεί, είναι μόνος, χωρίς φίλους, χωρίς δουλειά, παντρεμένος, χωρισμένος κτλ πάντα θα λένε οι κυράτσες. Για να σε ενθαρρύνω, πατέρα έχασα και έβλεπα βλέμματα οίκτου που σιχαίνομαι. Ζω με τη μαμά μου και παλεύω. Δύσκολα πολύ με συγγενείς αρπακτικά, με μάσκες δήθεν για το καλό μου που απλά με εκμεταλλεύτηκαν και πήραν πόδι. Σύντροφος γουρούνι που με διέλυσε σε ένα πένθος. Είμαι όμως ΕΛΕΥΘΕΡΗ! Ξέρεις γιατί; Γιατί έφυγαν τα μπάζα από τη ζωή μου και ελπίζω σε ένα καλύτερο μέλλον. Όσο δύσκολο και να μου φαίνεται τώρα με τα κενά που ζω, θέλω να αφήνω μόνο ανθρώπους που αξίζουν και η πόρτα μου είναι ανοικτή μόνο σε εκείνους.