ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα, εξομολόγηση ενός παντρεμένου......εγκλωβισμένου....Είμαι παντρεμένος εδώ και 11 χρόνια με μια καταπληκτική γυναίκα, σύζυγο και μάνα, εδώ και 4-5 χρόνια όμως η σεξουαλική μας ζωή είναι σχεδόν ανύπαρκτη, όσο και αν προσπαθώ από την πλευρά μου να διατηρήσω ζωντανή τη φλόγα αυτό δεν έχει καταστεί δυνατό. Βέβαια εδώ να καταθέσω πως πριν το γάμο η σχέση προυπήρχε για ακόμα 10 έτη......οπότε να το αποκαλέσω φυσιολογική φθορά? Παρόλο που ηλικιακά είμαστε στα 38 μας?Αγάπη υπάρχει, βαθιά και αληθινή, έχει χαθεί όμως ο έρωτας. Αυτό το χάδι που θα σε συγκινήσει, που θα ξυπνάει αισθήματα.......Πολλές φορές νοιώθω πως κοιμάμαι με συγγενικό μου πρόσωπο παρά με την γυναίκα μου.....Έχω έντονη την επιθυμία να ξανανοιώσω το συναίσθημα του ρίγους όταν συναντιέται η ματιά με την ματιά της.......Από την άλλη, έχοντας ζήσει μια ζωή με την γυναίκα μου, και έχοντας 2 παιδιά, φοβάμαι να κάνω το κάτι άλλο ή διαφορετικό.....Πιο πολύ με φοβίζει το μέλλον της οικογένειας χωρίς εμένα μέσα στο σπίτι και η εύρρυθμη λειτουργία του.Και σε όλα αυτά, να προστεθεί πως νομίζω νοιώθω το κάτι διαφορετικό για μια κοπέλα που δουλεύουμε μαζί τον τελευταίο έναν χρόνο.......έχουν ξυπνήσει συναισθήματα θαμένα, ξεχασμένα......Αλήθεια, δεν ξέρω πώς πρέπει να αντιδράσω.........ΜΦΧ