ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το ότι θα με αποκαλούσε κάποιος άγνωστος - μέσα στη Lifo κιόλας - "ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΗ" επειδή σε χθεσινό μου ποστ απέρριπτα τις διαδικτυακές γνωριμίες, 'ντάξει, το λες και τραγελαφικό! Κάτσε να δούμε λίγο τον ορισμό:Ακοινώνητος, -η, -ο: αυτός που δεν του αρέσει - ΓΕΝΙΚΑ - η επαφή με τον κόσμο και δεν ξέρει να φέρεται σωστά σε κοινωνικές συναναστροφές (όπου κι αν προκύπτουν αυτές).Θα είχε βάση να με αποκαλέσει κάποιος έτσι μόνο αν ισχυριζόμουν ότι έχω αποκλίσει, ή ότι έστω δυσκολεύομαι, στην συναναστροφή μου με τον κόσμο γενικότερα κι όχι ειδικότερα. Πότε και πού ακριβώς έχει οριστεί ως ακοινώνητος αυτός που δεν επιθυμεί γνωριμίες από το ίντερνετ, αλλά αντιθέτως επιδιώκει τις κατά πρόσωπο επαφές οπουδήποτε στην έξω ζωή;Κι όπως ξαναείπα και στο χθεσινό μου ποστ, υπάρχουν πάαααρα πολλοί τρόποι κοινωνικής επαφής με το λοιπό ανθρώπινο είδος. Το online chating/flerting/dating δεν είναι ούτε ο χειρότερος ούτε ο καλύτερος τρόπος, είναι απλώς ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ τρόπος γνωριμιών απ' τους τόσους. Όμως, δεν ταιριάζουν όλοι οι τρόποι γνωριμιών σε όλους τους ανθρώπους. Είναι κατακριτέο που δεν έχουμε όλοι τα ίδια γούστα ούτε σε αυτό το θέμα; Θα έπρεπε δηλαδή σε όλους να μας αρέσουν ακριβώς τα ίδια για να μη βρεθεί κάποιος να μας χαρακτηρίσει ακοινώνητους, οπισθοδρομικούς, ξενέρωτους ή ό,τι άλλο;Και μιας και μιλάμε για κοινωνικότητα, ο εθισμός στο ίντερνετ/υπολογιστή κάθε άλλο παρά την κοινωνικότητα του ατόμου προάγει, το αντίθετο μάλιστα: αποξενώνει. Παρατηρήστε όλα αυτά τα παιδιά-zombie που δεν παίρνουν λεπτό τα μάτια τους από το κινητό ούτε καν την ώρα που περπατούν στον δρόμο. Μα ναι, κοινωνικοποιούνται! Δηλαδή η κοινωνικότητα της σύγχρονης εποχής επιβάλει μια μούρη χωμένη σε μια οθόνη υπολογιστή/κινητού/web κάμερας; Το φλερτ εν έτει 2016, για να θεωρείσαι νορμάλ και κουλ, πρέπει να γίνεται με ανταλλαγή μηνυμάτων και emoticons;Κι όχι, φίλε μου, δεν μου καλύπτει την ανάγκη για οπτική επαφή με το άλλον το skype κι η βιντεοκλήση στο viber. Τον θέλω να κάθεται δίπλα μου, να νιώσω άμεσα την αίσθηση από την αύρα που εκπέμπει, να μπορώ να αφουγκραστώ μέχρι και την ανάσα του, να φτάσει στο ακουστικό μου νεύρο ατόφια η χρειά της φωνής του κι όχι φιλτραρισμένη και με παρεμβολές μέσα από ένα μικρόφωνο, να ανατριχιάσει το δέρμα μου στο άγγιγμά του την στιγμή που θα απομακρύνει τα μαλλιά μου που έχουν ριχτεί ατίθασα στο μέτωπό μου - το μεγαλείο της αίσθησης της αφής που κανένα επίτευγμα της τεχνολογίας δε θα μπορέσει ποτέ να αντικαταστήσει. Κι αν όλα αυτά με κάνουν ακοινώνητη κατ' εσέ κι όλα εσάς τα συνομήλικά μου cyber boys & girls, ε τότε τιμή μου που είμαι μια ακοινώνητη που προτιμά να μιλήσει σε έναν άγνωστο στον δρόμο από έναν άγνωστο στο διαδίκτυο. Καλησπέρα.