ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
13.8.2012 | 19:39

Εγώ και το φιλαράκι μου

Είμαστε φίλοι αρκετό καιρό,είμασταν μαζί στο στρατό,περάσαμε καταστάσεις μαζί,ιδιότροπες και ωραίες ..απολυθήκαμε ,χαθήκαμε για αρκετό διάστημα και να που τα έφερε η ζωή έτσι και ξαναβρεθήκαμε στην ίδια γειτονιά,την ίδια πόλη ,στην οποία και είναι η τωρινή του δουλειά( είναι από τους τυχερούς ,έτσι όπως έχουν τα πράγματα σήμερα,αλλά και του αξίζει σαν χαρακτήρας )..Είναι κλειστός χαρακτήρας το φιλαράκι,μετρημένος,καλό παιδί ,καλόψυχος..αν καταφέρει κάποιος και τον κάνει να ανοιχτεί θα δει ότι ένας άνθρωπος δεν κρίνεται μόνο από την εξωτερική του εμφάνιση...Σαν νέοι που είμαστε λοιπόν έχουμε και εμείς τις περιορισμένες εξόδους μας,τις βόλτες μας στα πέριξ,θέλουμε να ζήσουμε ότι μπορούμε, να βρούμε τον έρωτα στο πρόσωπο κάποιων κοριτσιών..και να που έφτασε η στιγμή όπου το φιλαράκι ερωτεύτηκε..ερωτεύτηκε μία κοπέλα που δουλεύει σερβιτόρα..ξενύχτια εμείς στο μαγαζί μόνο για να την βλέπει..λογαριασμοί και λογαριασμοί και να γίνεται ολοένα και πλουσιότερο..όμως ο φίλος τίποτα ..δεν έκανε ποτέ κίνηση έστω να της μιλήσει ,να σκεφτεί κάτι έξυπνο να πει να της κεντρίσει το ενδιαφέρον..παρά μόνο σιωπή και πολλές φορές αυτοκριτική και απαισιοδοξία για το πόσο δειλός αισθάνεται που δεν μπορεί να κάνει κίνηση..εγώ τι άλλο να κάνω σαν φίλος,πέρα από τον να τον συνοδεύω ώστε να μη είναι μόνος ? Τον τελευταίο καιρό η κοπέλα ανταπόκριση μηδέν..μας βλέπει και είναι σαν να θέλει να αλλάξει στενό,χωρίς να έχουμε κάνει ήδη κάτι ή να πεις ότι είμαστε τίποτα παιδιά που κάνουμε χαζομάρες ώστε να έχουμε προκαλέσει αρνητική εντύπωση..νοιώθω άσχημα,και τα γράφω αυτά γιατί και εγώ θα θελα να είχα έναν φίλο να με συμβουλέψει παλιότερα όταν καιγόμουν για έναν έρωτα..αισθάνομαι άχρηστος,άσε που φοβάμαι και τις παρεξηγήσεις και μην μιλήσω εγώ αντί αυτού γιατί πολλά γίνονται...κρίμα και βλέπεις άλλα άτομα και έχουν θράσσος και αέρα και κάνουν κινήσεις και μιλάνε και εμείς κλεινόμαστε στον εαυτό μας...πως ένας άνθρωπος αποκτά αυτοπεποίθηση ή εμείς λόγω του χαρακτήρα μας είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε μοιρολάτρες και δεν κοινώς τα θύματα που δεν θα κάνουν τίποτα ?
 
 
 
 
Scroll to top icon