ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μόνη κάπου στην Αθήνα. Ξανά. Να παλεύω με τους δαίμονές μου και την ανάγκη μου να σε φέρνω στο νου μου.Δεν θέλω να έρχεσαι στο νου μου. Αλήθεια. Δεν το θέλω. Είναι άδικο να στοιχειώνουν τη ζωή μας άνθρωποι που δεν γίνανε ποτέ κομμάτι της.Θέλω να είσαι για μένα ότι εγώ για σένα. Κάποιος που κάποτε, πριν χρόνια, έτυχε να γνωρίσω, να συμπαθήσω και να έχουμε μια καλή συνεργασία.Μέχρι έκει.Το ότι μουδιάζει όλο μου το κορμί κάθε που σε σκέφτομαι είναι άδικο.Είναι άδικο να σε θέλω τόσο πολύ.Γιατί αν δεν σε ήθελα τόσο πολύ, δεν θα ήμουν τόσο λυπημένη σήμερα.Και έχω πάρα πολλή δουλειά... Είμαι από εχθές το απόγευμα μπροστά από τον υπολογιστή, αγχωμένη, πιεσμένη και μην μπορώντας να συγκεντρωθώ. Έχω τόσα πράγματα να κάνω, είμαι άυπνη, με πονάει όλο μου το σώμα, τα μάτια μου βουρκώνουν χωρίς να ξέρω γιατί και μου λείπεις.Εγώ... τα τελευταία 4 χρόνια...Κατάλαβες τώρα γιατί σου λέω ότι είναι άδικο;