12.10.2013 | 23:06
Εγώ μπερδεύτηκα... μα και εσύ βιάστηκες...και τώρα ποτέ δεν θα μάθεις...
Διάβασα πάλι όλα μου τα ποιήματαπου έχω γράψει για σένα.Τόσα πολλά λόγιακαι τόσα λίγα τα ειπωμένα, τόσα στο βάθος τ’ ανείπωτα.Όμως εσύ που μπορείς να διαβάσειςτους άγραφους νόμους του μέσα μου σύμπαντοςεσύ που έχεις ακούσει το μοναχικό τριζόνι της νύχταςπου είδες το αόρατο φέγγος μιας τρομερής αποκάλυψηςεσύ, προπάντων εσύπου συνεχίζεις ν’ ανθίζειςπάνω στο μαύρο χιόνι που απλώνεται γύρω μουμη βιαστείς να με κρίνειςνα κλείσεις τους δρόμους, να διαβάσεις λάθος το μήνυμα.Κοίταξέ με μόνο στα μάτιαμέτρησε τη βαθιά πληγή που ανοίγεται μέσα τουςάκου τη σιωπή που κάνει να τρίζουν τα φύλλα στις αστροφεγγιές τουςκι όταν ημερέψεις το φόβοπου σαν το παγιδευμένο αγρίμι ουρλιάζειτότε θα καταλάβεις.Θα δεις τι πόθοι ασφυκτιούντο πάθος συντηρούν στις κρύπτες τουςτα ζυγιασμένα λόγια.Θανάσης Κωσταβάρας, «Τα διαπιστευτήρια της σιωπής»http://youtu.be/jL0QV7H7-o0