ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εγώ σε περιμένω. Πάντα σε περίμενα. Από την πρώτη δεκαετία της ζωής μου. Τότε δεν ήξερα ποιος ήσουν. Τώρα όμως ξέρω. Εγώ σε περιμένω. Έχουν περάσει μήνες και σε περιμένω. Δεν ξέρω αν το κατέχεις, αλλά σε περιμένω. Δεν μετράω τις μέρες που έχεις φύγει. Με αγχώνει. Με μελαγχολεί. Η ιδέα σου μου προκαλεί θλίψη, γιατί η ιδέα σου είναι μακριά μου. Πως το κάνεις αυτό? Αυτό που ενώ λείπεις, ξυπνάω μαζί σου, κοιμάμαι μαζί σου, ζω μαζί σου. Εγώ σε περιμένω. Στο φανάρι του δρόμου κοιτάω με κλεφτές ματιές όταν οδηγώ. Το έχω παράπονο που έχω να κάτσω καιρό στην θέση του συνοδηγού, με οδηγό εσένα. Το προτιμώ. Σε χαζεύω δίχως φόβο ότι θα σε τρομάξω με το βλέμμα μου. Ακόμα κι όταν κοιμόσουν σε κοιτούσα. Και στην παραλία, όταν έκλεινες τα μάτια σου κάτω από τον ήλιο, σε κοιτούσα. Εγώ σε περιμένω. Από την πρώτη στιγμή που μου έφυγες, περιμένω. Γύρισα την κλεψύδρα. Ξέρεις, έχω βάλει ξεχωριστό ήχο για εσένα στο τηλέφωνό μου. Όταν θα με πάρεις θα το καταλάβω πριν δω ποιος είναι. Μερικές φορές το βάζω να χτυπάει από μόνη μου, φέρνοντας στο μυαλό μου το όνομά σου, έτσι όπως σε έχω καταχωρήσει και ξεγελώ τον εαυτό μου. Μου έχει λείψει να βλέπω το όνομά σου στην οθόνη του τηλεφώνου μου. Μου έχει λείψει το όνομά σου. Να το ακούω. Να το λέω. Να το γράφω. Να το διαβάζω. Να το βλέπω. Οι λέξεις μου χωρίς αυτό είναι άδειες, άχρωμες. Το αγαπώ το όνομά σου. Ήταν η καθημερινότητά μου και μου την άλλαξες, φεύγοντας, παίρνοντας το μαζί σου. Εγώ σε περιμένω. Ο κόσμος μου χωρίς εσένα θα ήταν πολύ πιο εύκολος. Ο κόσμος μου χωρίς εσένα δεν θα ήταν ο κόσμος μου. Αρνούμαι να συμμετέχω χωρίς εσένα. Γι’ αυτό σε περιμένω, να συνεχίσουμε μαζί. Μην γελάσεις αλλά ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί έφυγες. Γιατί σε άφησα να φύγεις. Γιατί δεν μίλησα όταν η εικόνα σου άρχισε να χάνεται για τα καλά από το πλάνο μου. Ανεξήγητο ακόμα και τώρα. Δεν ήθελα να σε σταματήσω όμως. Το πιστεύεις? Το δέχεσαι? Μέχρι και σήμερα δεν θέλω να σε ψάξω. Θέλω όμως να γυρίσεις, γιατί σε περιμένω.Εγώ σε περιμένω. Από το μηδέν. Θέλω μαζί να μετρήσουμε πάλι από την αρχή. Θυμάσαι τότε που μετράγαμε αστέρια σε αυγουστιάτικο ουρανό? Δεν ήμασταν οι δυο μας. Ήμασταν με παρέα. Μόνο οι δυο μας όμως είδαμε εκείνο το αστέρι να πέφτει. Εγώ πρόλαβα να κάνω κι ευχή. Δεν στο είπα ποτέ, γιατί ντρεπόμουν. Θα σου την πω τώρα. Ευχήθηκα να είμαστε μαζί. Ίσως γι’ αυτό δεν σε σταμάτησα τότε που έφυγες. Ήξερα ότι θα ξαναγυρίσεις. Μου το χρωστάει το αστέρι που μόνο οι δυο μας είδαμε. Την αστερόσκονη που μόνο εμείς νιώσαμε. Εγώ σε περιμένω. Για να σου γκρινιάξω που με άφησες. Για να σε αγκαλιάσω. Για να σε φιλήσω. Για να σε μυρίσω. Για να ακούσω την χροιά της φωνής σου, που ποτέ δεν ξέχασα γιατί στο μυαλό μου την ακούω κάθε μέρα. Σε περιμένω για να μου ζητήσεις συγγνώμη που έφυγες κι εγώ να σου ανταποδώσω την δική μου που δεν σε σταμάτησα. Προσεύχομαι για εσένα. Καταστρέφομαι για εσένα. Κλαίω για εσένα. Δεν μιλάω όμως για εσένα. Δεν θέλω να μιλάω για εσένα. Με πονάει να μιλάω για εσένα χωρίς εσένα.Εγώ σε περιμένω. Έλα να σκουπίσεις τα δάκρυα που δεν μπορούν πια να κυλήσουν. Τα δάκρυα που δεν έχω πια. Είναι κάποιες φορές που συνυπάρχουμε τόσο έντονα μέσα μου. Ζεις στο μυαλό μου, στην καρδιά μου, στην ψυχή μου. Ζεις στις κινήσεις μου, που τόσο πολύ σε θυμίζουν, στην ομιλία μου, που μιμείται την δική σου. Άλλες φορές σε σκέφτομαι τόσο δυνατά, που φοβάμαι ότι θα σε ενοχλήσω. Ναι, νομίζω ότι ακούς το κάλεσμά μου. Άραγε ακούς το κάλεσμά μου? Περιμένω να έρθεις να με σώσεις.Εγώ σε περιμένω. Σου ξαναδίνω την μοναδική αγάπη που αγάπησα πιο πολύ από όλες. Γύρνα. Ζήτα περισσότερα. Θα σου τα δώσω. Δώσε μου λιγότερα. Θα τα χαρώ εξίσου. Γύρνα όμως. Θα γυρίσεις? Έχω κάνει τόσες πρόβες στην φαντασία μου τον διάλογο που θα έχουμε, όταν γυρίσεις, που ότι κι αν μου πεις, θα σου έχω έτοιμη απάντηση. Ναι, το ξέρω. Μαζί σου τίποτα δεν είναι όπως τα σχεδιάζω. Το κάνω πιο πολύ επειδή μου λείπουν οι διάλογοί μας. Προσπαθώ να τους αναπληρώσω, ή αν θες, να τους ανανεώσω με διαλόγους του μυαλού μου. Ξέρεις, είναι πολλά τα κενά που μου άφησες.Εγώ σε περιμένω. Γιατί με άφησες? Με άφησες μόνη μου. Γιατί το έκανες αυτό? Με τρόμαξες όταν έφυγες. Σε μίσησα όταν έφυγες. Μας μίσησα όταν έφυγες. Κανείς δεν θα με καταλάβαινε κι όντως κανείς δεν με κατάλαβε. Με ξέρεις τόσο καλά. Έβλεπα το πόσο εύκολα με διάβαζες και προσπαθούσα, μάταια, να σε αποπροσανατολίσω. Όταν έφυγες, δεν κατάλαβε κανείς πως αισθάνθηκα. Μόνο εσύ κι εγώ ξέραμε. Δεν είχα διάθεση ούτε για εξηγήσεις, ούτε για αποδείξεις. Δεν προλάβαινα ούτως ή άλλως. Ξέρεις τι ακαταστασία μου προκάλεσες? Μάζευα από παντού τα κομμάτια μας. Με θύμωσες πολύ.Εγώ σε περιμένω. Και δεν είμαι πια θυμωμένη. Έλα. Έχω ανάγκη τόσο πολύ την δική σου αντίληψη. Τα μάτια σου. Θέλω να ξαναδώ τον κόσμο μέσα από τα μάτια σου. Θέλω να ξυπνήσω ξανά την προηγούμενη μέρα της μέρας που έφυγες. Εγώ σε περιμένω. Πάντα σε περίμενα. Από την πρώτη δεκαετία της ζωής μου. Τότε δεν ήξερα ποιος ήσουν. Τώρα όμως ξέρω.