ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την Γνωρισα μεσα απο σοσιαλ πλατφορμα...τον ποιο ομορφο ανθρωπο που εχω γνωρισει ποτε.Ειμαι 35 ειναι 28..απο την αρχη και οι δυο νιωσαμε πραγματα που δεν ειχαμε ξανανιωσει...σαν να γνωριζομασταν..δεν εχω νιωσει ποτε τοσο ομορφα με καποιον..περασαμε τις πρωτες μερες μας μιλωντας για τα παντα...βρεθηκαμε ειταν ολα τοσο τελεια..ομορφα..τπτ δεν προμυνηε οσα θα ερχοντουσαν.Εκανα τα παντα..ακυρωσα δουλειες-φιλους-σπιτι-υποχρεωσεις...να μιλαμε να πηγαινω να την βλεπω..καποια στιγμη μου ειπε οτι δεν φαινομαι αρκετα ενθουσιωδης..δεν ξερω το οτι της ειπα οτι δεν πιστευω οτι εχω ερωτευτει ξανα..οτι απλα και μονο να την κοιταζω με ηρεμει και δεν χρειαζομαι τπτ αλλο απο την παρουσια της και οτι ζω για να την βλεπω καθε μερα ισως δεν ειταν αρκετα ενθουσιωδες...αλλα της ειπα οτι με τρολαρε και οτι αποκλειεται να μην βλεπει οτι κανω τα παντα και παρεξηγηθηκε μου μιλησε αποτομα οπως και το προηγουμενο βραδυ...της μιλησα και εγω αποτομα...δεν μηλησαμε για μερες αλλα λειπαμε ο ενας στον αλλον...στις φωτιες ξαναμιλησαμε...και ηρθα παλι να σε δω..περασαμε ολη την μερα μαζι και ειταν οτι ποιο ομορφο..μιλησαμε τα βρηκαμε..ειμασταν παλι μαζι..?Μιλουσε ηδη με καποιον οσο μιλουσαμε παραλληλα και αυτος την απειλησε..ηρθα στο σπιτι της αμεσως οταν μου ειπε οτι κινδυνευει και οτι φοβαται να βγει εξω ηρθα γιατι ανησυχισα γιατι δεν με εννοιαζε αυτος αλλα εκεινη..αλλα με πληγωσε που ενω μου ελεγε οτι ενιωθε ολα αυτα το πρωτο πραγμα που εκανε ειταν να βρει καποιον αλλον να μοιραστει πραγματα να τον θελει...που αποδειχθηκε οτι παραλληλα μιλουσε μαζι μου και γιαυτο ειταν ψυχρη και προφανως γιαυτο προσπαθουσε να με κανει περα να νιωσω λιγος να την αφησω?..η ετσι νομιζα..νομιζα οτι βρηκε κατι αλλο αλλα πως γινοταν οταν την ειχα στην αγκαλια μου να μου λεει οτι ειταν ολα υπεροχα και ομορφα και οτι θελει μονο εμενα..αφου ειχε γνωρισει αυτον...παντα ειχε μια σκοτεινη πλευρα..μου ελεγε εμμεσα οτι δεν ηθελε να ζει..ειταν συνεχως λυπημενη..επινε..αλλα εμενα το μονο που με εννοιαζε ειναι ο τροπος που χαμογελουσε οταν με κοιτουσε και μου ελεγε οτι δεν εχει νιωσει ποτε τοσο ομορφα..αλλα παλι σε μια συζητηση μας παρεξηγηθηκαμε και τσακωθηκαμε λες και ολα τα προηγουμενα δεν ειχαν συμβει...εγω φταιω ενιωσα ασχημα οταν εμαθα για τον τυπο αυτο και το εκρυψα και την εκανα να νιωσει οι ενω ειμασταν μαζι εγω νομιζα οτι με χρησιμοποιουσε για να νιωσει ασφαλεια..αλλα δεν ειταν ετσι...ειπαμε πολλα...συγνωμη αν το δεις αυτο...ειπωθηκαν και αλλα πραγματα πολυ προσωπικα που δεν θα αναφερω...ηρθε στην περιοχη μου να με βρει...να τα βρουμε..εγω δεν ηθελα...εκλεισα το κινητο μου ενιωθα χαλια δεν ηθελα τπτ...ενιωσα προδομενος..μιλησα ασχημα..το τελευταιο μυνημα μετα απο αυτο που μου ειπε οτι ειχε ερθει να με βρει ειταν να μην την ενοχλησω οταν καταλαβω τι εκανα και ποσο πολυ την αμφισβητησα και μου ζητησε συγνωμη και μου ειπε οτι με αγαπαει...ενιωσα και νιωθω οτι αδικηθηκα και οτι βρισκομασταν ειμασταν τελεια...και μετα απλα μου ελεγε πραγματα ακυρωτικα ενω εκανα τα παντα...μου λειπει...δεν μπορω να σταματησω να την σκευτομαι..δεν μου απανταει πουθενα..δεν τρωω δεν εχω ορεξη να παω πουθενα ακυρωσα τις διακοπες μου..δεν θελω φιλους δεν θελω..μονο να με κοιταξει μια φορα και να μου χαμογελασει να με παρει μια αγκαλια να μου πει οτι ολα ειναι καλα...νιωθω τοσο μονος μου χωρις αυτην..ντρεπομαι λιγο που γραφω εδω αλλα ισως με βοηθησει..νιωθω οτι εχασα τον ανθρωπο μου..την ζωη μου...νομιζα οτι τα ειχα ολα..δουλεια..επιτυχιες..φιλους..λεφτα..ασφαλεια...τελικα δεν ειχα τπτ γιατι ολα ειναι αυτη..και νιωθω χαλια....την αγαπαω και ποια ξερω οτι δεν εχω αγαπησει ποτε πριν,ποτε ξανα..ειναι ο ανθρωπος μου..εγω φταιω δεν θα την ξαναδω ποτε...μου ειχε πει οτι πιστευει στις ψυχες που ειναι δεμενες μαζι και θα συναντιουνται παντα...και οτι παντα θα ειναι μαζι μου..δεν το βλεπω αυτο ποια...εγω εχασα τα παντα..καθομαι και κοιταζω τις φωτογραφιες της..της εχω στειλει συγνωμη για ολα αν και δεν εφταιγα μονο εγω..ελπιζω να ειναι καλα..ευτυχισμενη...εχασα τα παντα...μακαρι να την ξαναδω εστω αλλη μια φορα..θα θυμαμαι το προσωπο της για παντα...σαγαπω.