ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και κάποιες εβδομάδες. Αποφεύγω τις παρέες, δε βγαίνω έξω, στη σχολή πηγαίνω στα μισά μαθήματα. Το μόνο που σκέφτομαι όλη μέρα ότι θα με ευχαριστήσει είναι το φαγητό. Ξύπνησα κ έφαγα δυο πιάτα μακαρόνια με κιμά και μετά μέχρι το μεσημέρι ήμουν ξαπλωμένη. Τσακώθηκα με το αγόρι μου. Γιατί όλα είναι καλά αλλά εγώ τρώγομαι, ως πότε θα είμαστε μαζί, πότε θα βρει δουλειά, γιατί μου είπε το ένα, γιατί δεν κατάλαβε το άλλο. Το σπίτι έχω να το καθαρίσω ένα μήνα. Νιώθω αδύναμη να κάνω οποιαδήποτε δουλειά. Δε διαβάζω, οι υποχρεώσεις μου μαζεύτηκαν βουνό. Βλέπω κάθε μέρα εφιάλτες. Με τη σχολή, με τους δικούς μου, με τέρατα, με θανάτους. Προχθές έκλαιγα όλη νύχτα, ξύπνησα να πάω σχολή αλλά ντρεπόμουν να εμφανιστώ με πρησμένα μάτια. Με πιάνει άγχος και καταλήγω με στομαχόπονο. Τα σκέφτομαι όλα αυτά και απελπίζομαι.