ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όσο πιο σκληρές και αληθινές, είμαι σε μια σχέση 4 ετών, που τα τελευταία δύο χρόνια παλεύω μόνη να την κρατήσω. Έκανε πολλά δε θα τα αναλύσω, πότε δεν κοίταξα αλλού όμως. Έως πριν μια εβδομάδα, που ήμασταν τσακωμενοι και βρέθηκε μπροστά μου ένας άνθρωπος, μιλάγαμε με τις ώρες, ήξερε την κατάσταση, την εξήγησα όλη, δεν κρύφτηκα. Μίλαγε στην ψυχή μου, κι εγώ στη δική του το ένιωσα. Ήταν μέσα από μια χαζοεφαρμογη, και χαθηκαμε, και εντελώς ξαφνικά ξανασυναντήθηκαμε ανάμεσα σε τόσα χιλιάδες άτομα. Το αγόρι μου το είχα χωρίσει πριν μιλήσω, αλλά συνέχεια κάνουμε πισογυρισματα. Για πρώτη φορά δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλω, να αφήσω τη σχεση μου που νιώθω πολλές φορές κουρασμένη σε αυτή, να κάτσω να τι παλέψω μέχρι τέλος. Δεν είναι το άλλο άτομο το θεμα, είναι πως είχα καιρό να νιώσω αυτήν τη χαρά της απόλυτης επικοινωνίας και χημείας. Ακόμη και αν δε βγει κάτι με αυτόν, θυμήθηκα πως υπάρχει κάτι που έχω χάσει. Δεν είναι όλα μαύρα στη σχέση μου, απλά τελευταία χάλασαν πολλά. Ετών 23.