25.6.2016 | 02:17
Εχω αναγκη να κανω αυτη την εξομολόγηση
και θα μιλήσω για την φιλια ,οχι γενικα αλλα ειδικα για μενα,για τις φιλες μου. Απο παιδι ημουν κλειστη και εκανα παρεα με λιγα παιδια και ειχα μια καλη φιλη.ημουν οκευ.Απλα τα ατομα ηταν αυτα ππυ προϋπήρχαν στο περοβαλλον μου. Ηρθε το γυμνασιο.Στις αρχες εκει παλι τα ίδια ομως στην πορεια αλλαξα γνωρισα καποια ατομα .απέκτησα δυο ακομα καλες φιλες. Θα παω λυκειο και δεν αναρωτιεμαι καθως ξερω οτι χρειαζομαι μια φιλη,μια πραγματικη που να με αγαπα και να την αγαπω,να μοιραζομαστε τα παντα δίχως μυστικα . Θςλω μια φιλη ππυ να μην ειναι διπροσωπη ,αφοσιωμενη και νς πιστευει στην ομαδα. Λυπαμαι τοσο πολυ που δεν ςχω γνωρίσει μια φιλη καλη και οχι εγωιστρια οπως η νικολ...χαχαχα.Απ την μια την αγαπω τοσο πολυ και απο την αλλη ο εγωισμος της με κανει να αμφιβαλλω.και το χειρότερο? ολα υτα βρίσκονται σε μια απόλυτη ισορροπία με αποτέλεσμα να αμφιβαλλω. Παντως δεν ξερω γιαυι αλλα νοιωθω βαθια μεσα μου οτι ιαθα γνωριαω μια παντοτινη φίλη. Δυστυχώς ακομα δεν το επιδιωκω καθως σε αυτή την φαση θελω να μεινω μονη ...με τις άλλες φίλες δηλαδη