30.7.2014 | 23:09
Εχω βαλει τη ζωη μου στην αναμονη
Δικο μου λαθος αλλα ξεκαθαρισε την κατασταση, να προχωρησουμε ή μαζί ή χωρια. Με πνιγει αυτη η στασιμοτητα,που περιμενω ωρες πανω απο το κινητο ή μεσα στο fb για το ποτε θα θυμηθεις να μου απαντησεις, που περναω ωρες στο κρεβατι μου αναλυοντας στο μυαλο μου αυτα που μου λες...που σε ρωταω και δεν παιρνω απαντησεις ή παιρνω απαντησεις του στυλ κανε υπομονη, θα φτιαξουν τα πραγματα (αγνωστο ποτε)... Θελω να εχω κατι σιγουρο απο σενα, να μου δινεις την αγαπη σου, να ξερω ποτε θα μιλησουμε στο κινητο,ποτε θα τα πουμε απο κοντα, να μην αμφιβαλω, να μην προβληματιζομαι, να μην πιεζομαι ψυχολογικα...να εχω κινητρο να αντιμετωπισω την καθημερινοτητα μου, να μην ψαχνω τροπους διαφυγης...να με υποστηριζεις και να κανω το ιδιο...να με αφηνεις να σε φροντιζω με τον τροπο που μπορω... να δινουμε χαρα ο ενας στον αλλον και ερωτα και αγαπη και ζωη...γιατι εχω ζησει στα σκοταδια και τωρα χρειαζομαι το φως...αλλα πρεπει να κανεις λιγη ακομη υπομονη, μεχρι να συνηθισουν τα ματια μου...