20.7.2016 | 00:06
Έχω εμμονή με το φεγγάρι.
Κάθε βράδυ πριν πέσω για ύπνο βγαίνω να χαιρετηθούμε , όταν έχω ακεφίες με ηρεμεί γιατί με τις φάσεις του μου θυμίζει ότι όλα μα όλα κάνουν κύκλους η χαρά, η λύπη η ζωή ...Τα βράδυα που δεν εμφανίζεται αισθάνομαι πως κάτι λείπει όμως γεγονός πως είναι τόσο απρόβλεπτο, το κάνει ακόμη πιο γοητευτικό. Την μία είναι γεμάτο, την άλλη μισό, την μία βγαίνει από εδώ την άλλη βγαίνει από εκεί, ανάλογα κάθε μέρα ανατέλει και δύει άλλη ώρα, αλλάζει χρώμα εξαιτίας της ατμόσφαιράς και της απόστασης...Γενικά κάθε μέρα είναι διαφορετικό αλλά πάντα τόσο όμορφο. Είναι μια λευκή ή κίτρινη αυταπάτη... Δεν είναι παρά ένας γκρι βράχος από κυρίως οξυγόνο και πυρίτιο , δεν είναι παρα ένα φεγγάρι ανάμεσα στα πολλά του σύμπαντος και όμως σημαίνει τόσα για μας.. Πόσοι μύθοι γύρω από αυτό, πόσες θεότητες πόσα τραγούδια από το φεγγάρι κάνει βόλτα μέχρι το moonchild (το αγαπημένο τραγούδι)... Το διακατέχει μια ρομαντική ποιότητα, το γεγονός πως όλοι το μοιράζομαστε και πως όλοι εδώ και αιώνες, το πως εγώ κοιτάω τώρα το ίδιο φεγγάρι με εσάς ας πούμε του δίνει άλλη αξία.Ακόμη .Eίναι επίσης το μόνο πράγμα που βρίσκεται τόσο μακριά και όμως είναι τόσο προσιτό. Εννοώ το κοιτάς άνετα χωρίς να σε θαμπώνει όπως ο ήλιος, και ο άνθρωπος έχει καταφερεί φτάσει σε αυτό. Ακόμη είναι και λιγάκι ακατάδεκτο. Εκτός του πως δεν εμφανίζεται κάθε μέρα, μας δείχνει μόνο την μία πλεύρα του (dark side of the moon κανείς?) και τέλος απομακρύνεται κάθε χρόνο και λίγα εκατοστά από τον πλανήτη μας. υγ.Merenda σημαίνει σελήνη στα αραβικά!υγ.Ο Δίας 'εχει περίπου (νομίζω) 62 φεγγάρια!https://www.youtube.com/watch?v=0VeH6qIKgzY