ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το έγραψες και χθες. Είναι απλά τραγικό να τρολλάρεις με τέτοια πράγματα. Η "ιστορία" σου μπάζει από παντού. Τα ψυχικά τραύματα δεν τα αφήνουμε στην άκρη για να τα ξαναθυμηθούμε στα 30 μας γιατί αν έχουμε όντως υποφέρει αυτό μας στοιχειώνει για όλη μας τη ζωή και σίγουρα δεν το αντιμετωπίζουμε με αυτό τον τρόπο ζητώντας την αποδοχή αγνώστων. Αλλά και στην ακραία περίπτωση να λες όντως αλήθεια πραγματικά γιατί θέλεις να ασχοληθείς με αυτό το θέμα τώρα ενώ πριν δε σε απασχολούσε καθόλου ; Τι σε κράτησε και δεν συμβουλεύτηκες έναν ψυχολόγο τόσα χρόνια αλλά και γιατί απλά δεν πας αν όντως το επιθυμείς ; Ιδιωτική σου υπόθεση είναι και αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος να τη διαπραγματευθείς. Επίσης τι περιμένεις να σου γράψουμε ως παντελώς άγνωστοι χωρίς να γνωρίζουμε τι, πότε, που ή γιατί και μη έχοντας καμία αρμοδιότητα ή γνώση να κρίνουμε ; Σε περίπτωση που ρωτάς αν πρέπει να το πεις ή όχι δεν είμαστε ούτε ψυχίατροι ή ψυχολόγοι ούτε πνευματικοί για σου δώσουμε άφεση ή συγχώρεση και να προτείνουμε διαλογισμό ή μετάνοιες. Το μόνο που θα μπορούσα να σου πω (και θα έλεγα το ίδιο και σε κάποιον με έντονη ή ακραία σεξουαλική δραστηριότητα) είναι ότι κατά τη γνώμη μου και καθαρά σε κοινωνικό επίπεδο το σεξουαλικό παρελθόν κάποιου είναι αυστηρά δικό του και δεν υπάρχει λόγος να το γνωστοποιήσει σε κανέναν σύντροφο ή σύζυγο εάν δεν το επιθυμεί. Ειδικά εάν η σχέση μετρά μόνο 5 μήνες θα το θεωρούσα όχι μόνο άκυρο αλλά και αγενές.