ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κάθε φορά που βγαίνω με φίλους και γνωρίζω εναν άνθρωπο που με ενδιαφέρει,όλοι αρχίζουν τις συμβουλές: ''μην είσαι απομάκρη'',''μην ντρέπεσαι'',''μην είσαι τοσο εκδηλωτική'',''προσεχε,δεν το χειριζεσαι σωστα'',''δεν το ένα δεν το άλλο'',''κάνε το ενα μην κάνεις το αλλο''... δεν λέω,φίλοι μου είναι και το καλό μου θέλουν,να με δουν χαρούμενη με ενα καλο παιδι θέλουν ειδικα μετα το τελευταιο στραπατσο που εφαγα ΑΛΛΑ όλο αυτο με εχει φρικαρει...καθε φορα που δεν προχωραει το πραγμα με καποιον,εγω φορτωνομαι (μονη μου φορτωνομαι,δεν μου τις φορτωνουν οι αλλοι) με τυψεις οτι για αλλη μια φορα φταιω εγω που δεν το χειριστηκα σωστα...και το γελοιο του πραγματος ειναι οτι δεν ειμαι μικρη (27 χρονων) και σχεσεις και απ ολα εχω κανει στη ζωη μου αρα δεν ειμαι πρωταρα αλλα γιατι εχω φρικαρει ετσι το τελευταιο διαστημα;;; γιατι με εχει κατακλησει ενα συναισθημα οτι κατι δεν κανω καλα,οτι ειμαι αναξια να βρω εναν συντροφο;;; εχει αρχισει και με φθειρει πολυ αυτη η κατασταση που βιωνω και νιωθω σαν να εχω εγκλωβιστει και δεν μπορω να ξεφυγω...υ.γ.παρακληση: αν θελετε να σχολιασετε μην μου πειτε μονο να είμαι ο εαυτος μου...σας προλαβαινω και σας λεω οτι αυτο ακριβως ειναι το προβλημα οτι νιωθω σαν να εχω χασει τον εαυτο μου ή άλλες φορες οτι μου φταιει ο εαυτος μου για την κατασταση στην οποια εχω περιελθει...