12.4.2014 | 23:03
εχω γραψει τοσα για σενα
και ομως ποτε την ιστορια μας. ειναι τοσο μεγαλη που δε φτανουν ουτε 2 μερες εντατικου γραψιματος.πολλα χρονια φιλοι,μια ερωτικη διαθεση να αιωρειται στην ατμοσφαιρα μαζι με το καπνο απο τα πολλα τσιγαρα σου (τοσο σεξυ οταν καπνιζεις),εγω μονιμα σε σχεση,ενα φιλι που το ξεχασαμε και οι 2 αμεσως, το επομενο μετα απο 1 χρονο,καπου εκει αρχιζει να δενει η ιστορια...πολυ παθος,κανενα πρεπει,ποτε ομως μια ανοιχτη κουβεντα ,το μονο που λεγαμε ειναι οταν ειχαμε εμεις οι 2 σχεση δε θα αντεχε χωρις να λεμε γιατι το πιστευουμε...ποσο φοβηθηκα να σου πω οτι ειμαι ερωτευμενη μαζι σου και οτι δεν μπορουσα αυτο το φλου. οτι σε ηθελα δικο μου.ποσο δειλη ειμαι.μονο πεισματα καθε φορα που εκανες μαλακια αλλα λιγο μετα σε συγχωρουσα.εκμεταλλευεσαι ακομα την αδυναμια σου.ξερω οτι μαγαπας αλλα δε μπορω αλλο αυτο το ασταθες ,σαν να ακροβατω σε ενα σχοινι που την στιγμη που παει να σκιστει ξαφνικα ισορροπω. ξερω οτι ποτε δε θα μαστε μαζι ,γιατι εσυ πουλας ερωτα δεξια και αριστερα, και οποτε σου ρθει γυρνας και οποτε εχεις νευρα φευγεις (μαλακοκαυλης εισαι σορρυ κιολας) ξερω ομως οτι μαγαπας και ετσι ησυχαζω καπως.γιατι να μπορω να βγαζω λογους μπροστα σε τοσα ατομα και να δειλιαζω σε ενα? και αν δε δειλιαζα; τι; εσυ τι φοβασαι ; σαγαπω