ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω απογοητευτεί πλήρως από τον κόσμο,από τους ίδιους μου τους ανθρώπους,από την 2,5 χρόνια σχέση μου,από τους ελάχιστους φίλους που έχω κι από μένα την ίδια. Είμαι σε μια σχέση κι έχω χάσει τον εαυτό μου προσπαθώντας να κρατήσω αυτό που με έκανε ευτυχισμένη αλλά με πρόδωσε και τώρα πορεύομαι μόνη μου για να κλείσω τα κενά μου.Και όχι δεν είμαι δυνατή να προχωρήσω, ούτε να αφήσω έναν άνθρωπο που αγαπάω υπερβολικά.Και ναι φοβάμαι και αγαπάω την μοναξιά μου αλλά δεν θέλω να συνηθίσω σε αυτήν. Είμαι σε μια δουλειά που καταπιέζομαι μέσα μου,μου κάνουν ψυχολογικό πόλεμο και ξυπνάω κάθε πρωί μη έχοντας όρεξη για δουλειά αλλά δίνω όλη την ενέργεια μου. Απογοητεύομαι και ζηλεύω που η καλύτερη μου φίλη πορεύεται με άλλους ανθρώπους και την βλέπω μια φορά στο τόσο,θα ήθελα όσο τίποτα αυτές τις φοιτητικές τις στιγμές,κάποιες από τις καλύτερες τις στιγμές να τις περνάει και μαζί μου και όχι απλά να μου τις αφηγείται. Είμαι σε μια σχόλη που δεν μου αρέσει καν η οργάνωση της,μου την δίνει που είναι μακρυά και θα πρέπει να κάνω τόσο δρόμο και να κουράζομαι και στη δουλειά μου αλλά κι εκεί. Μου την δίνει που είμαι 19 χρονών και είμαι πιο ώριμη από την ηλικία μου,θα ήθελα να ζω αυτά που αρμόζουν στην ηλικία μου. Δεν θέλω να μεγαλώσω έτσι,θέλω να έχω χρόνο για να κάνω όμορφα πράγματα για να γεμίζουν εμένα. Νιώθω ότι πρέπει να πάω σε ψυχολόγο.Δεν είμαι τρελή ούτε εγωίστρια, είμαι ένας άνθρωπος που λόγω κάποιων καταστάσεων έχασε τον εαυτό του και δεν ξέρει πως να τον βρει.