ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

η κατάσταση έχει εξομαλυνθεί με την πρώην γυναίκα και το παιδί μου.Έχω γνωρίσει γυναίκες αυτό το διάστημα και με υπήρξαν μια-δύο που κράτησαν αρκετά και ήταν και ευχάριστες.Δεν ήταν όμως, πως να το πω; Ας μην το ψάχνω πολύ. Δεν ήταν αγάπη.Ήταν περνάμε καλά και περνάει ο χρόνος.Και μετά συνέβη.Ήρθε η αγάπη.Στην αρχή το φοβήθηκα. Αλλά μετά το δέχτηκα. Είπα "ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ!!!"Και αφέθηκα.Και έδινα.Και έδινε και εκείνη.Και έδινα κι άλλο.Και έδινε κι εκείνη κι άλλο.Χαζέψαμε κι οι δύο. Με όλα τα γνωστά που μπορείτε να φανταστείτε.Τρυφερότητα, κατανόηση, αναζήτηση του άλλου, δώρα, εκπλήξεις, όνειρα, καρδιοχτύπια, ενθουσιασμό.Άφησα τον ενθουσιασμό τελευταίο.Γιατί αυτό ήταν για εκείνη δυστυχώς.Και τώρα νιώθω άδειος, μισός, κομμένος.Παραμυθιάστηκα? Μπορεί.100 φορές όμως να μου τύχαινε 100 φορές θα έκανα τα ίδια.Ποιος δεν θέλει να αγαπήσει και να αγαπηθεί παράφορα, πόσο μάλλον όταν συμβαίνει ανεπιτήδευτα και ξαφνικά και απότομα και γλυκά.Ίσως οι στίχοι απ το ONE των U2 (ναι ειναι λιγο corny, αλλά ισχύουν), να περιγράφουν αυτό ακριβώς που συνέβη:You sayLove is a templeLove a higher lawLove is a templeLove the higher lawYou ask me to enterBut then you made me crawlAnd I can't be holding onTo what you gotWhen all you got is hurtΤο ξαναγράφω.Τώρα νοιώθω άδειος, μισός, κομμένος.Τώρα. Πάμε στο ζουμί.Γιατί τα γράφω όλα αυτά.Κατάλαβα το εξής: κοιτώντας πίσω, αυτό που νιώθω εγώ τώρα, το έχουν νιώσει σε κάποιο βαθμό (ίσως μεγαλύτερο, ίσως μικρότερο), κάποιες απ τις κοπέλες που γνώρισα αυτά τα 4 χρόνια.Για όση αξία μπορεί να έχει: ΣΥΓΝΩΜΗ, ΣΥΓΝΩΜΗ, ΣΥΓΝΩΜΗ.Εξομολογήσεις δεν γράφουμε εδώ άλλωστε;