17.1.2015 | 23:53
Έχω λίγη ώρα
που κοιτάω τη φωτογραφία σου και της μιλάω σαν να μιλάω σε σένα.πότε βουρκώνω και πότε πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελάει βλέποντας το δικό σου χαμόγελο..να μπορούσες μόνο να νιώσεις για λίγο πόσο μου λείπεις..συγγνώμη..ξέχασα..πρέπει να συνηθίσω πως όσο και να αγαπάς κάποιον μερικές φορές δεν φτάνει για να είστε μαζί.μερικές φορές δύο χαρακτήρες δρόμος είναι απόσταση μεγαλύτερη από το άπειρο..