ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαστε ή καλύτερα ήμασταν μία παρέα ηλικίες 30 έως 35. Όλες έχουν παντρευτεί και έχουν ήδη παιδιά ή κοντεύουν να γεννήσουν. Έχω μείνει μόνη μου. Αντιλαμβάνομαι πως έχουν άλλες υποχρεώσεις αλλά ακόμα και ένας καφές έχει γίνει το πιο δύσκολο πράγμα. Ακούω διαρκώς δεν μπορώ... Κάνω φιλότιμες προσπάθειες από μεριά μου, του τύπου πηγαίνω από σπίτι σε σπίτι πλέον και όχι έξω αφού οι ''υποχρεώσεις'' και η έλλειψη χρόνου δεν τις αφήνουν να βγουν ή αν βγούμε θα πάμε σε μία παιδική χαρά λόγω των παιδιών και η κατάληξη θα είναι να τα κυνηγάμε γύρω γύρω. Επίσης βρίσκουν περισσότερα κοινά πλέον μόνο με ανθρώπους οι οποίοι επίσης έχουν παιδιά γιατί έχουν κοινά θέματα προς συζήτηση. Κατανοώ απόλυτα ξαναλέω πως οι προτεραιότητές τους έχουν αλλάξει αλλά εγώ που δεν έχω παντρευτεί και δεν έχω παιδί ακόμα τι πρέπει να κάνω; Θελημένα ή αθελά τους με έχουν κάνει πέρα και με λυπεί ιδιαίτερα το γεγονός γιατί με τις περισσότερες μεγαλώσαμε μαζί και υπάρχουν μέρες που πραγματικά τις έχω ανάγκη έστω για μία κουβέντα και καταλήγω να λέω τον πόνο μου στο ταβάνι.....