ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μέσα μου, πάρα πολύ. Για όλες τις φορές που είπα δεν πειράζει ενώ με πείραξε. Για όλες τις ευκαιρίες που δεν έπρεπε να δώσω και δεν έδωσα. Για όλες τις ευκαιρίες που δεν άρπαξα γιατί κατά βάθος πίστευα πως αξίζουν σε καλύτερα άτομα από μένα. Γι' αυτή την κατήφεια μέσα μου. Γι' αυτό το κλάμα, πόσο σιχαίνομαι να κλαίω. Για το όσα δεν έκανα. Για τις φορές που δεσμεύτηκα. Πικρία, οργή κι απογοήτευση για το άτομό μου, αυτό νιώθω.Υποτίθεται ότι ήθελα να είμαι δημιουργική, χρήσιμη και καλή στη ζωή μου. Κι είμαι ένα περιττό τίποτα.Υποτίθεται πως ήθελα ν' αγαπώ και ν΄αγαπιέμαι αλλά αν ήμουν τόσο καλή σε αυτό, πώς βρέθηκα σε αυτή τη θέση;Υποτίθεται ήθελα να ζήσω και δυσκολεύομαι να σηκωθώ απ' το κρεβάτι το πρωί, να κοιμηθώ το βράδυ.Δεν έχω ξανα-υπάρξει ποτέ στη ζωή μου τόσο παρατημένη και νιώθω να τα χάνω. Δεν έχω ξανα-υπάρξει τόσο αγνώμων στη ζωή μου. Με πιάνει μια απελπισία, έχω μείνει πίσω σε όλα και φταίω εγώ. Είμαι μόνη, λίγο πολύ στα δικά μου από παιδί έτσι ήμουν αλλά δεν με πείραζε. Τώρα, τώρα δεν αντέχω.Και σήμερα νιώθω ότι τις άσχημες συμπεριφορές τις άξιζα και τις προκάλεσα. Ξέρω, είμαι του γιατρού. Και τα λέω σε σας για να μη νιώθω τόσο μόνη και γιατί δεν θέλω άλλο να φορτώνομαι στους γύρω μου αλλά δεν στέκομαι και στα πόδια μου. Νιώθω ίσως λίγο καλύτερα τώρα που τα έγραψα.