Στα 17 μου αισθανόμουν όπως κι εσύ. Όταν σε απασχολεί κάτι έντονα, νομίζεις ότι είναι ορατό σε όλους/όλες, αλλά συνήθως κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι στον κόσμο τους και δεν ασχολούνται μαζί σου. Εγώ σ'εκείνη τη φάση ένιωθα ότι δεν μπορούσα να μιλήσω πουθενά και είχα ζητήσει από τους γονείς μου να δω παιδοψυχολόγο δήθεν για το άγχος των πανελλαδικών. Με βοήθησε πολύ να συμφιλιωθώ με τα συναισθήματά μου και να μειωθούν τα συμπτώματα της κατάθλιψης. Αν πιστεύεις ότι μπορεί να έχεις καταθλιψη θα σου συνιστούσα να μιλήσεις με κάποια/κάποιον επαγγελματία ψυχικής υγείας ούτως ή άλλως, γιατί είναι μια κατάσταση που θα σε ταλαιπωρήσει, θα σου φάει πολύτιμο χρόνο από τη ζωή σου και είναι κρίμα. Αν δεν έχεις άμεσα τέτοια δυνατότητα μπορείς να δοκιμάσεις να καλέσεις τη γραμμή υποστήριξης LGBT νέων 1528. Επίσης πλέον σε αρκετές πόλεις υπάρχουν συλλογικότητες LGBTIQA+ νέων ανθρώπων όπου μπορείς να βρεις παρέα και υποστήριξη. Είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσεις ότι εσύ είσαι μια χαρά, αλλά οτι ζούμε σε μια βαθιά προβληματική κοινωνία που μας κάνει τη ζωή πιο δύσκολη απ'ότι θα 'πρεπε να είναι. Αν έχεις ανάγκη να μιλήσεις κι εγώ είμαι πρόθυμη να σε ακούσω και να συζητήσουμε για ό,τι σε προβληματίζει. Θα την βρεις την άκρη. Μην απελίζεσαι.
17.4.2017 | 17:36
Έχω πρόβλημα
Είμαι αγόρι 17 καιδεν ξέρω τι έχω και τι ειμαι..νομίζω ειμαι biφοβάμαι μ βγω από το σπίτι γιατί νομίζω πως όλοι όσοι με κοιτάνε λένε κάτι κακο...νομιζω έχω κατάθλιψη
1
