ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν παιδιά θα μπω κατευθείαν στο ψητό.ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΑΝΕΝΑΝ.Βαριέμαι να βγω με άτομα έξω .Βαριέμαι να κάνω σχέση .Βαριέμαι να μιλάω με άτομα από την δουλειά.Αν μου δινόταν η δυνατότητα να μην έβλεπα κανέναν θα το έκανα .Τα βλέπω όλα ανούσια και μέρος ενός συστήματος αρκετά δυσνόητου. Δεν πιστεύω στον έρωτα, και ΚΑΘΌΛΟΥ στην φιλία.Εχω να βγω έξω για ποτό / καφέ γύρω στους 4 μήνες και δεν ένιωσα κάποια έλλειψη. Όταν βγαίνω έξω νιώθω σαν να βαραίνει η καρδιά μου. Όλοι με κατηγορούν .Εγώ το μόνο που θέλω είναι να πάω σε ένα βουνό και να περάσω εκεί το υπόλοιπο της ζωής μου.Αλλά κάτι με κρατάει πίσω.Το θέμα είναι όμως ότι δεν νιώθω . Όσοι με ξέρουν με λένε ότι έχω θέμα και ότι πρέπει να το κοιτάξω.Αλλά δεν με κάνει κάτι να γελάσω ή να περάσω καλά.Τα βλέπω όλα βαρετα ή ψεύτικα. Ούτε να νευριασω επίσης ή κάποιο άλλο συναίσθημα. Και ερωτώ : δεν είναι απόλυτα λογικό εφόσον τα ερεθίσματα που δέχομαι δεν με επηρεάζουν ώστε να νιώσω κάτι; Δεν νιώθω στεναχώρια απλά δεν νιώθω τίποτα.Τελικά θέλω βοήθεια ή είναι απόλυτα φυσιολογικό αυτό;