ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κουράστηκα. Απο όλα. Απο την αναβλητικότητα την ρουτίνα την αδιαφορία και κυρίως την έλλειψη ασφάλειας και εμπιστοσύνης. Και συμβαίνει ενα περίεργο. Πράγματα που συνέβησαν και ηταν βαριά και τα οποία συγχώρεσα και εχει περάσει καιρός, εδω και κανα 4 μηνο έρχονται στην επιφάνεια και νιωθω τελείως θυμό. Θυμό με μένα. Που τα συγχωρεσα. Η μαλλον τα κουκουλωσα! Γιατι αν τα είχα συγχωρέσει τωρα δεν θα ενιωθα ετσι!! Νιωθω θυμό γιατι καταπια συμπεριφορές ακομη και στο ερωτικό,που προσέβαλαν εμενα! Πως το επετρεψα αυτο;ΠΩΣ; Έπαψα να θαυμάζω και να εκτιμώ τον ανθρωπο που είμαι και έπαψα τότε. Και το καταλαβαίνω τωρα. Δεν θελω τίποτα πια. Νομίζω πως πλέον θέλω να απέχω και να μην ξανα γυρίσω να ρίξω 2ο βλεμμα.. Και αν απέχω δεν θελω ξανα, καμία επαφη πια. Κυριολεκτικα σιχάθηκα.