Μπορώ μόνο να φανταστώ πόσο δύσκολη κατάσταση αντιμετωπίζετε. Αρχικά, θα σας έλεγα να χωρίσετε. Τη σχέση τη θέλετε για να βρίσκετε μια όαση θετικών συναισθημάτων και χαλάρωσης, όχι για να πιέζεστε περαιτέρω. Κανονικά, αξίζετε κάποιον, ο οποίος, γνωρίζοντας τι περνάτε, να είχε τη δυνατότητα να σας προτείνει να μένετε στο μέρος του όποτε θέλετε και για όσο χρειαστεί, και να σας είχε εκεί για να ξεκουράζεστε. Έτσι, θα είχατε και το χρόνο σας ως ζευγάρι, και θα ήταν χαρά του και σημαντικό για εκείνον να σας βλέπει να κάνετε ένα ευχάριστο διάλειμμα μεταξύ των σπουδών και της δουλειάς σας. Είναι το λιγότερο που μπορεί να προσφέρει κάποιος που νοιάζεται για τη σύντροφό του, πιστεύω. Εφόσον για τον συγκεκριμένο μάλλον κάτι τέτοιο είναι αφάνταστο, τότε δεν φαίνεται να σας αξίζει, κι αν δεν σας στηρίζει ή δεν σας εκτιμά τώρα, μην περιμένετε πως θα το κάνει αργότερα.Έπειτα, μου φαίνεται ότι οι γονείς σας κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Ίσως έχουν ανατραφεί οι ίδιοι με τη νοοτροπία ότι ο άνδρας είναι "ο βασιλιάς" ενώ η γυναίκα "θα τα υπομείνει όλα, με ό,τι κι αν τη φορτώσεις," γι' αυτό και να προβάλλουν αυτά τα διπλά στάνταρ στο γιο και στην κόρη τους. Αυτό μπορεί να εξηγεί και το γιατί δεν έχουν την παραμικρή απαίτηση από το γιο (έστω να σεβαστεί τις ώρες ξεκούρασης της αδερφής του), ενώ από εσάς να περιμένουν ν' ανταπεξέρχεστε μια χαρά, ακόμα κι αν στερείστε ήρεμο ύπνο, ακόμα κι αν κάνατε σπουδές και δύο δουλειές μαζί. Πρέπει να τους εξηγήσετε ότι δεν είστε μπαταρία επαναφορτιζόμενη εντός δύο ωρών και ότι είστε άνθρωπος με βασικές ανάγκες και στόχους στη ζωή. Αν πάλι σφυρίζουν κλέφτικα, πείτε τους με φυσικότητα ότι έχετε κι εσείς τα όρια αντοχών σας κι ότι μπορείτε κάλλιστα να σταματήσετε τη δουλειά σας, γιατί αν είναι να πάθετε νευρικό κλονισμό, τότε τα έξοδα νοσηλείας σας θα τους κοστίσουν πιο πολύ από το μισθό σας. ;-)Ας διαλέξουν, λοιπόν: επιβολή τάξης στο σπίτι ή παχυλό χαρτζιλίκι σ' εσάς. :-) Καλό σας κουράγιο."Οπάλη" (Ανίνα)
19.12.2020 | 01:50
Έχω σκάσει
Είμαι 24 και τον τελευταίο καιρό προσπαθώ να γράψω την διατριβή μου για να τελειώσω το μεταπτυχιακό, καθώς και κάποιες παρουσιάσεις που είχα στα πλαίσια του. Παράλληλα δουλεύω και στο αντικείμενο μου. Στο σπίτι γίνεται χαμός, ο αδερφός μου έχει σπιτωσει κανονικά τη γκόμενά του που είναι μόνο κάνα δυο μήνες μαζί, η οποία είναι 24 ώρες το 24ωρο σπίτι μας και όπως φαίνεται δεν έχει καμία άλλη ασχολία στη ζωή της. Κάνουν λοιπόν άπειρη φασαρία όλη μέρα, με αποτέλεσμα να γυρνάω πτώμα από τη δουλειά και να μη μπορώ ούτε να κοιμηθώ από τη φασαρία ουτε να διαβάσω. Και φυσικά είμαι μες τα νεύρα κάθε μέρα. Έχω πει στους γονείς μου χίλιες φορές ότι με ενοχλεί η κατάσταση και δεν τους λένε απολύτως τίποτα, έχω ζητήσει και η ίδια λίγη ησυχία αλλά με γράφουν κανονικά. Τέλος, το αγόρι μου δεν καταλαβαίνει τίποτα από όλα αυτά και συνήθως απλά επιδεινώνει τη ψυχολογία μου γιατί δεν προσπαθεί καν να με βοηθήσει με τον παραμικρό τρόπο. Έχω κουραστεί πολύ ψυχικά, ο καθηγητής πιέζει αφάνταστα και δεν ξέρω πως θα τα βγάλω πέρα με τόσα νεύρα.
1
