ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αφού τον στρίμωξα και του τα είπα χύμα μια και έβλεπα πως αυτός δε σκόπευε να το κανει,αφού έφαγε τη γλώσσα του και είπε δήθεν χαλαρά πως τα έλεγε για πλάκα, πλέον με κοιτάει και κόβει πέρα.Δεν ξέρω αν φοβάται μην όντως βρω τη δικιά του ή αν επιτέλους νιώθω λίγη ντροπή που είχε καταλάβει πως ένιωθα και δεν το ξεκοβε, όμως πλέον ούτε καλημέρα δε μου λέει, ενώ παλιά ερχόταν και με έβρισκε.Ουτε εγώ όμως του απευθύνω τον λόγο, γιατί δεν άκουσα ούτε μια συγνώμη.Τι πιο ανθρώπινο και σωστό;Σήμερα τα ίδια, ώσπου έτυχε να βρεθεί μπροστά μου μην μπορώντας να παρεκκλίνει περπατώντας για τις τουαλέτες.Δε μίλησα παρά μετακινήθηκα ελάχιστα για να περάσει και τοτε μου μιλησε.Ηταν αμήχανος και αυτός αλλά χαλαρός.Οχι όμως αυτό το μάγκικο χαλαρό που πάλευε να παίξει την προηγούμενη φορά.Ενα "γεια σου (το όνομα μου στα αγγλικά) τι κανεις;" καθαρό χωρις μορφασμους ή γελια κτλ . και ενα φευγαλέο άγγιγμα στο μπράτσο μου με το χέρι του ήταν αρκετό.Ισα που έβγαλα το χέρι μου από την τσέπη και τον χαιρέτησα.Ουτε που μίλησα...Και τι να πω;Ξέρω πως έχει άλλη, ξέρω πως με φλέρταρε και θα το συνέχιζε αν δεν του έδειχνα πως ξέρω, γνωρίζω ότι έπαιζε ενώ είχε καταλάβει τι ένιωθα και όμως κάθε φορά που τον βλέπω λιώνω .Ξέρω πως δε θα του το πω ποτέ όπως ξέρω πως δε μου φαίνεται...Ομως δυστυχώς, είμαι τρελά ερωτευμένη μαζί του.Έχω θέμα...