ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα παιδιά, ξέρω πως αυτή η εξομολόγηση θα γεμίσει "δεν ταυτίζομαι" απλά ήθελα να το βγάλω από μέσα μου...Όσες σχέσεις (σοβαρές και μη) έχω κάνει, ενώ αρχικά (2 πρώτες εβδομάδες- μήνας το πολύ) νιώθω εξαιρετικά ενθουσιασμένη και ερωτευμένη με τον σύντροφο μου μόλις περάσουν οι μέρες, όσο σωστός και αν είναι ο άλλος απέναντι μου, όσο καλός χαρακτήρας ή εμφανίσιμος και αν είναι ξενερώνω χωρίς ιδιαίτερο λόγο.Από αυτό το σημείο και έπειτα δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω τον σύντοφό μου. Σε κάποιες σχέσεις έχω συζητήσει το προβλημά μου και θέλησαν να προσπαθήσουμε περισσότερο ώστε να φουντώσει ξανά η "φλόγα"μέσα μου αλλά μάταια...έχω κάνει μακροχρόνιες σχέσεις προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου πως μπορώ να διατηρήσω τον ερωτά μου αλλά άδικος κόπος...Δεν τα καταφέρνω... νιώθω πως για εμένα ο έρωτας έχει ημερομηνία λήξης και δεν ξέρω πως να το χειριστώ.Προς το παρόν επιδιώκω εφήμερους έρωτες αλλά για πόσο? Νιώθω πως δεν θα καταφέρω ποτέ να κάνω μια σοβαρή σχέση αμοιβαίου έρωτα που διαρκεί...