ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πάνσοφε άνθρωπε... Θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς πως κουβαλάμε το ίδιο τραύμα; Εκείνο που μοιάζει σαν μαύρη φωτιά από χρόνια μακρινά, από τότε που δεν γνωρίζαμε ακόμη τίποτε παρά μόνο τον τρόμο. Και τις νύχτες; Γυρνάς και εσύ μέσα στους θολωμένους διαδρόμους του μυαλού σου ψάχνοντας την έξοδο κινδύνου; Ίσως προσπαθείς να καταπνίξεις την οργή προκαλώντας σε άλλους πόνο.... Πες μου, αξίζει τον κόπο; Έχω αφήσει κάτι σε μια παιδική γωνιά. Εκεί θα με βρεις κάθε νύχτα.Μερικά σκουριασμένα παιχνίδια, και μια φωτογραφία ενός παιδιού με τρομαγμένο βλέμμα. Δίπλα του στο πάτωμα ένα σπασμένο αεροπλανάκι. Με αυτό μια μέρα θα πετάξω. Θα είναι η ημέρα που θα σε θυμηθώ ξανά, γιατί σου μοιάζω στο κέντρο της ύπαρξής μου.