20.6.2015 | 14:22
Ειχα παψει να ελπιζω
Ημουν ερωτευμενη απ την πρωτη γυμνασιου μεχρι και προπερσυ (τριτη λυκειου) με ενα παιδι απ το σχολειο μου,το οποιο γενικα δεν ηταν καθολου ομιλητικό.Οταν ηταν 11,ειχε ενα ατύχημα και απο τοτε κινούνταν με αναπηρικό καροτσακι. Εκανα τα παντα για να τον πλησιασω.Και αφου πλεον παραιτήθηκα,φετος ηρθε στην δικη μου σχολη.Συνεχως τον πετυχαινα και στην καφετερια του Πανεπιστημιου..και τελικα ξεκίνησε να μου μιλαει.Και σημερα εχω ραντεβου μαζι του.Και γενικα παιδια αυτο που εχω καταλαβει ειναι οτι πρεπει να προσπαθεις για ο,τιδηποτε θελεις.Ισως να ειμαι μικρη για να βγαλω αυτο το συμπερασμα,αλλα εγω ποτε δεν επριμενα τετοια εξεληξη.Ισως να ήλπιζα αλλα ποτε δεν το περιμενα.
