ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι ο Α., 33 χρονών. Δεν εχω καποια ιδιαίτερη εμφάνιση, αλλα αθλουμαι και γενικα εχω εναν ευχάριστ ο χαρακτήρα που με έχει βοηθήσει να εχω πολλούς φιλους αλλα και κατακτήσεις. Γενικά στη ζωή μου εχω γνωρίσει πολλές κοπέλες και εχω συνάψει αρκετές σχέσεις. Αυτή τη στιγμή είμαι 4 χρόνια με μια κοπέλα.Το θέμα μου ειναι ότι παλιότερα, στα 26 μου, ετυχε να γνωρισω μια εξαιρετική περίπτωση κοπέλας. Που συνδύαζε υπέροχη εμφανιση αλλα και τρομερο χαρακτήρα, αξιοζήλευτη παιδεια και μόρφωση , γλυκυτητα και τσαχπινιά, σοβαρότητα και μετρημενη αλλα και ΑΚΡΩΣ εκρηκτική στο σεξουαλικό κομμάτι (μέχρι και σήμερα θεωρω οτι ηταν οτι πιο μοναδικο εχω ζησει απο γυναίκα στο σεξ). Η τέλεια γυναίκα. Το μονο πρόβλημα μας τότε ηταν ο χώρος, ημαστε και οι δυο απο την ίδια πόλη και δεν μπορουσαμε να βρεθούμε καπου μονοι μας οποτε το θέλαμε, ουτε μπορουσε να γίνεται παντα φαση σε αμαξι κλπ. Και της ζητησα να το αφήσουμε προσωρινά δλδ να χωρίσουμε. Το δέχτηκε αλλα στενοχωρηθηκε κι αρχισε να κλαίει, λέγοντας μου οτι ειναι κρίμα ενω ταιριάζουμε τοσο. Αλλα ειπε πως το σέβεται.Ηταν κ η μέρα που πήρα πτυχίο απο το τει που σπούδαζα κι ειχε έρθει στην ορκομωσια μου. Αφου της είπα να χωρίσουμε μου εδωσε ενα δωρο που μου είχε πάρει κι έφυγε. Εκει ενιωσα τεράστιος μαλακ@ς. Ήμασταν μαζι κάποιους μηνες μονο κι έδειχνε οτι με ήθελε πολυ. Στα γενέθλια μου σκεφτειτε μου αφησε λουλουδια &ενα cd κατω απο το σπίτι μου, κινηση που με τρελανε. Καμια αλλη δεν εχει κανει για μενα πραγματα που θεωρουνται κλισέ οτι ειναι μονο απο αντρες. Δεν δισταζε να κάνει τιποτα ηθελε μονο να με εκπλήσσει ευχάριστα κάθε μέρα, σε καθε τομέα κι ας ηταν μονο 21 τότε. Οι φιλοι μου ειχαν παθει πλακα μαζι της, ηταν τοσο ευχαριστη προσωπικότητα, πανέξυπνη, ετοιμολογη, ηταν απλά...απίστευτη.Περνώντας ενα καλοκαίρι λοιπον αφού χωρίσαμε, επιδιωκα να μιλαω μαζι της. Το ειχα μετανιώσει κ ήθελα να τα ξαναβρούμε. Ομως πια... την εβλεπα να απομακρύνεται κι ας μου απαντουσε αμέσως...δέχτηκε να βρεθούμε αλλη μια φορα, οπου με αγκαλιασε και μου ειπε να προσέχεις...το έβλεπα στα ματια της οτι με ηθελε ακομη αλλα...έπρεπε να πλήρωσω το ότι την πληγωσα ετσι...περασαν τα χρόνια...γνώρισα κι αλλες και ταυτόχρονα της ζητούσα να την δω...και σταματησε σιγα σιγα να μου απαντα. Ειδα απο το προφιλ της και φωτογραφίες (δημοσιες γιατί με ειχε διαγραψει απο τοτε που χωρίσαμε) οτι ήταν αλλού τα τελευταία χρόνια...και πέρυσι παντρεύτηκε...εχει κλείσει και το Facebook και την έχασα τελείως...Μετανιώνω πικρά. Ξερω οτι μαζί θα είχαμε ζήσει εναν έρωτα μοναδικό που ηθελα να παει και σοβαρα και το χάλασα μόνος μου. Αυτή δεν έφταιξε πουθενά. Ηταν πάντοτε κυρία. Της ειχα πει πως αν λιγο μας βοηθούσαν οι συνθήκες θα ήθελα να την παντρευτώ. Τοσο πολυ με κάλυπτε, και το λεω εγω, που ακουγα για γαμους κι έκοβα πέρα. Τωρα με την κοπέλα που είμαι δεν ξέρω τι να κάνω. Αυτη περιμένει γαμο, εγω μεν περνάω καλα μα...θελω εκείνη...δεν θα παψω να την θέλω...Συγγνώμη...που υπήρξα τοσο βλάκας. Είσαι ο,τι πιο μοναδικό εχω συναντήσει. Σε ειδα απο μακριά πριν μήνες...Θεε μου ποσο ομορφυνες....ησουν ηδη η πιο ομορφη οταν σε γνώρισα μα τωρα εισαι το κατι αλλο.... μια απιστευτα γοητευτική γυναίκα, αληθινη, με τοση θηλυκότητα να ξεχειλίζει στα βήματα σου... ποσο τυχερος αυτος που σε εχει, που βάζεις φωτιές, ΠΥΡΚΑΓΙΈΣ στα βράδια του... κι εγω ο βλακας σε άφησα να μου φύγεις...Ε., πάντοτε θα σε εχω μεσα μου, τ'ακούς; δεν έφυγες ποτέ...σε οποιας κορμι και να ξαπλωνα διπλα, σε έβλεπα και σε βλέπω παντού...