ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στους γυρω μου φαινομαι παντα χαρουμενη, ανεξαρτητη, δυναμικη, που δεν εχει σχεση επειδη το εχει επιλεξει- επειδη δε συμβιβαζεται με το μετριο, με λιγες αλλα σταθερες παρεες, καλη φοιτητρια, φιλανθρωπος, με περιορισμενες εξοδους απο επιλογη επειδη "σνομπαρει το εξω και προτιμα να περνα εποικοδομητικα το χρονο της σε συζητησεις και ουσιαστικες ανθρωπινες συναναστροφες" και ατσουμπαλη στο ντυσιμο λογω ιδεολογιας και της απεχθειας για την καταναλωτικη ρουχομανια. Το κακο ειναι οτι δεν εχω δηλωσει ποτε τιποτα απο αυτα. Οι φιλοι μου, οι συμφοιτητες μου, ο περιγυρος μου τελοσπαντων τα εχει συμπερανει. Η αληθεια ειναι οτι δειχνω χαρουμενη επειδη πιστευω οτι το μονο πραγμα που μπορω να κανω για να βελτιωσω τον κοσμο ειναι να κανω τους αλλους να γελαν, δουλευω part time, αν και οι γονεις μου εχουν μια οικονομικη δυνατοτητα, γιατι απλα θελω να γεμιζω το χρονο μου με κατι, γιαυτο και συμμετεχω σε φιλανθρωπικες δρασεις και εθελοντισμο, διαβαζω γιατι ελπιζω πως απο τη σχολη μου μπορω να διακριθω σε κατι, να κανω κατι ουσιαστικο, μενω μεσα μονη ελπιζοντας οτι καποιος θα με παρει τηλεφωνο και θα πει "Ξερεις, λεμε να βγουμε, θελεις να ερθεις;", αλλα κανεις δε το κανει γιατι νομιζουν οτι θα αρνηθω, οι περισσοτεροι γνωστοι μου προτιμουν να μενουν γνωστοι γιατι νομιζουν οτι ειμαι πολυ επιλεκτικη με τους ανθρωπους γυρω μου και θα τους απορριψω, και δε ντυνομαι ωραια επειδη εχω καποια κιλακια παραπανω, αν και θα το ηθελα παααρα πολυ. Γυριζω το βραδυ στο σπιτι κουρασμενη και απογοητευμενη απο αλλη μια ασκοπη μερα, λιωνω στο ιντερνετ και στον καναπε ολομοναχη, ενω θα προτιμουσα να εχω εναν ανθρωπο που με νοιαζεται διπλα μου και να περναμε ομορφα. Αυτη ειναι η βαρετη ζωη μου, και τα συμπερασματα που εβγαλαν καποιοι αλλοι με εχουν καταδυναστευσει- ειναι πλεον φαυλος κυκλος.