15.7.2016 | 23:14
Είμαι 27 χρονών.
Δεν έχω ερωτευτεί ποτέ μέχρι στιγμής.Έχω διαβάσει πολλά για τον έρωτα,για το πώς αισθάνεσαι όταν τον νιώθεις και πώς μετά που περνάει.Πάντα μου έλεγαν ότι όταν έρχεται δεν μπορείς να τον ελέγξεις,και ότι είναι κάτι που σε συνεπαίρνει!Δεν πίστευα ότι θα μπορούσα ποτέ να νιώσω κάτι τέτοιο.Πριν 3 μήνες γνώρισα κάποιον για τον οποίο ένιωσα έλξη απ' την πρώτη στιγμή.Άρχισα να τον συμπαθώ ιδιαίτερα, και όσο περνούσε ο καιρός,ενθουσιαζόμουν όλο και περισσότερο όταν τον έβλεπα!Τώρα τελευταία, μου έχει δείξει ότι με συμπαθεί πολύ,αλλά δεν είναι εμφανές το αν αυτή η συμπάθεια είναι και ερωτική απ' την μεριά του, πέρα από φιλική.Υπάρχουν στιγμές που με συνεπαίρνει ένα συναίσθημα σαν αυτό του έρωτα (μάλλον έρωτας είναι) γι' αυτόν. Με πιάνει συγκίνηση όταν τον σκέφτομαι, με πλημμυρίζουν σκέψεις ότι τον φιλάω και τον αγκαλιάζω, και έχω την πεποίθηση ότι είναι τέλειος, ότι δεν έχει κανένα απολύτως ελάττωμα.Κάποιες άλλες στιγμές όμως "συνέρχομαι", και αρχίζω να βλέπω ότι έχει και ελαττώματα, ότι είναι ένας απλός άνθρωπος και αυτός. Σταματάω να νιώθω συγκίνηση όταν τον σκέφτομαι. Και προσπαθώ να τον δω μόνο φιλικά.Είναι σαν να νιώθω ερωτευμένη, αλλά να είμαι ταυτόχρονα και πλήρως συνειδητοποιημένη για την πλάνη αυτού μου του συναισθήματος!Επίσης, ίσως δεν αφήνομαι να με συνεπάρει πλήρως το συναίσθημα του έρωτα, γιατί δεν είμαι σίγουρη για τα αισθήματά του και δεν θέλω να πληγωθώ. Αν δεν με θέλει ερωτικά, προτιμώ να το γειώσω αυτό που ξεκινάω να νιώθω γι' αυτόν τώρα που είναι νωρίς, ώστε να γλιτώσω τα δράματα.Θέλω να έχω ανταπόκριση πριν αφεθώ σ' αυτά τα πρωτόγνωρα για μένα συναισθήματα!