ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εδω και 5 χρόνια σε σχέση...Ήρεμος άνθρωπος χαμηλών τόνων...Και έρχεσαι εσύ..Μπήκες και τα έχασα , έχεις τέλεια μάτια, έχεις αυτοπεποίθηση...ΤΑ ΕΧΑΣΑ...Δεν ήξερα πως να το διαχειριστώ , έκανα κινήσεις όχι επειδή το παίζω σε διπλό ταμπλώ, αλλά επειδή δεν κρατιόμουν να μην σου δείξω το ενδιαφέρον μου...Στην αρχή τίποτα , αλλά μετά άρχισες και εσύ να με διεκδικείς...Πάντα ήμουν διακριτική, ποτέ δεν έδωσα δικαιώματα αλλα ήταν σαν να με μαγνήτιζες...Σε κοιτούσα και χανόμουν, σε πλησίαζα..Πως να μην το καταλάβεις?Ήταν τέλειο..ΤΕΛΕΙΟ..Είσαι τέλειος..Μετά όμως ήθελες παραπάνω...Φρίκαρα...Τι να σου πω? Ότι υπάρχει άλλος αλλά εγω δεν κρατιέμαι όταν έρχομαι στην δουλειά? Τι να σου πω...Στεναχωρήθηκες...Το πάλεψα να μην σε ξανακοιτάω, να μην σου δίνω ελπίδες, αλλά σε ήθελα...Πολύ...Να με κοιτάς και να τρέμω...Και να μην μπορώ να αρθρώσω λέξη..Και την τελευταία μέρα στο είπα..Στην απέξω...Δεν μπορώ να το διαχειριστώ...Συγνώμη για τις ελπίδες...Συγνώμη που όταν με διεκδικείς δεν μπορώ να κάνω κάτι...Είμαι μπερδεμένη και έχω χάσει το μυαλό μου...Μακάρι να ήξερες το πόσο θα ήθελα να είμαι άλλη...Είσαι πανέμορφος..και είμαι φοθλ ερωτευμένη...