ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτήν την στιγμή κάθομαι και σκέφτομαι του συμβιβασμούς που κάνω για να προχωρήσω στην προσωπική μου ζωή και...αυτήν ακριβώς την στιγμή νιώθω δυσυχισμένη , στριμωγμένη , εγκλωβσμένη , συναισθηματικά φθαρμένη και νιώθω ότι μετά από όλα αυτά ότι δεν είμαι ο εαυτός μου και ότι κουράστηκα να προσπαθώ ...Απλά δεν αντέχω άλλο....Του είπα ότι θα του φύγω αλλά αυτός έχει οριοθετήσει τα πράγματα , έχει βάλει πρόγραμμα ...Είμαστε 12 χρόνια μαζί αλλά για να κάνουμε παιδί πρώτα θέλει στέγη.Λογικό θα μου πείς...Αλλά με μια δουλειά 300 ευρώ το σπίτι που έχω υπό κατασκευή και είναι στα τελειώματα θα αργήσει ...δεν έχω πάρει δάνειο και η μητέρα μου δεν μπορεί να βοηθήσει άλλο.Συγκατοίκηση στο πατρικό μου προσωρινή δεν θέλει,να νοικιάσουμε σπίτι δεν θέλει γιατί όπως ισχυρίζεται αυτά τα χρήματα που θα δίναμε στα ενοικια θα τα δώσουμε για να τελειώσει το σπίτι μου...Το οποιο το βλέπω να αργεί για κανα 2 χρόνια και ΑΠΛΆ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ...ΕΙΜΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΈΝΗ .ΤΟΝ ΜΙΣΩ ΤΟΝ ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ....ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΦΤΑΣΑ Η ΘΑ ΦΥΓΩ Η ΘΑ ΦΟΡΕΣΩ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ ΤΗΣ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑς ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΥΠΟΜΟΝΗ ...ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ...